Ostatnio jestem wybredny: czytam wyłącznie mistrzów słowa. Mając dotkliwe poczucie kończącego się czasu, nie mogę pozwolić sobie na żywiołowe lektury. Dawniej tak, dawniej pochłaniałem wszystko jak leci, bez planu i dokonywania tematycznych wyborów. Teraz jest np. Balzak, Czechow, Tołstoj, Proust, c...

abc

abc

Kiedy byłem mały, rodzice zabierali mnie do teatru. Miałem wtedy siedem lat, a przedstawienia należały do nudziarstw dla dużych. W tym wieku nie lubi się zabaw wymagających bezruchu, skupienia, zwłaszcza zaś tego, że pod groźbą familijnego szczypa, nie wolno było oddychać bez rozkazu, wiercić się or...

Pojechałem do Redakcji, w której niegdyś byłem zatrudniony. Już od wejścia dostrzegłem, że nie tyle się rozwinęła, co rozrosła. Dawniej mieściła się tylko na jednym piętrze, a teraz obejmowała cały budynek. Na dole, jak przystało na porządną firmę, znajdował się sekretariat z korkowymi żaluzjami i p...

[size=99px][ Dodano : 2009-04-25, 10:13 ][/size] Jakie komentarze? Pisuję na rozmaitych forach literackich i często zdarza mi się publikować ten sam tekst. A robię to nie dlatego, by zachwycać się swoim nazwiskiem i fabrykowaniem gniotów, lecz dlatego, by czytać rozmaitego kalibru komentarze i kokom...

Przywiędłe moralnie figurynki zwane Jarząbkami lub Aniołami, czy innymi frajerami z PRL – owskiego cyrku, całe te fabularne prefabrykaty mentalne złożone z tragedii, grotesek i prymitywizmu, są żelaznym tematem naszych rozmów o idiotyzmie. Myślę tu o Rejsie , o Alternatywach 4, lub o Misiu . Założen...

neologizm: ludzie z pomyślunkiem dychawicznego intelektualisty

pozdrawiam

*****

Myśl o samokrytycznej kastracji, pobrzmiewa w każdym skompromitowanym poglądzie, w każdej wyspekulowanej ruinie, o której wie się, że będzie ruiną już wkrótce. Czasem postęp jest ekshumacją, restaurowaniem śmietnika. Odnowione poglądy mają stary, lekko zmodernizowany zapaszek, ale, tak czy inaczej, ...

Żyję w stadnym świecie wron (za towarzyszy mam kruki) Kruk co prawda krukowi niczego nie wyłupi ale gdzie jest powiedziane że nie może nasobaczyć pod ogon? Wrony ptaszydła smętnawej urody najlepiej kraczą na drzewach postronnych gdzie mogą skrzeczeć ile dusza zapragnie dopóki nikt im nie strzeli w d...

Siwą ulicą lombardowym krokiem idzie Człowiek W rozchełstanej brodzie z pochyłą twarzą w steranych lakierkach Na zamek Uważny do krwi wrzący sopel trwania postukuje laseczką I znika w świecie na gumach Otacza go dorożkowa promenada Jego poradlone oko dostrzega dziatwę obłąkaną biegiem po zawał ubran...

Obudzony lękiem wyrazistego snu, chce wstać. Ale rozumie, że jest to niemożliwe i popada w osobliwy stan otępienia. Jest już za późno. Rezygnacja, oto, co mu pozostaje. Pozostaje mu pogodzić się z miejscem, w którym się znalazł. Dociera to do niego z gwałtownością przeszywającego bólu. Daremnie prób...

Tam, skąd uciekając, ratowałem się przed sobą, panowała jasność i dochodziły histeryczne krzyki. Tam, dokąd uciekałem, mogłem spodziewać się bezpieczeństwa, wyzwolenia, odnajdowałem półmrok, ciszę, uspokojenie. Tam, skąd rejterując, ratowałem się przed sobą, panował cień. Tam, dokąd biegłem potykają...

Też uderzył mnit ten fragment:
taka cicha i wytworna
z numerem czterdzieści cztery
a to sformułowanie pobudza wyobraźnię:
miejsce przy oknie zajmowała pustka

pozdrawiam