Animo witaj i jasne, masz pełne prawo chwalić lub negować :)) Pozdrawiam

Abi upssss..komentarz dla Twojego wiersza i nie wiem, skąd mi się Panterka tutaj wzięłą...wybacz i poprawiam

Irenko pozdrawiam cieplutko i nie ukrywam, że powrót do Was to jak powrot do domu Mirku witaj i dziękuję, że zajrzałeś. Bardzo cenię sobie Twoje uwagi, a powtórzenie celowe...bo takie bardzo oddające to, co we mnie. Pewnie można inaczej, ale kiepska ze mnie poetka, więc tak na miarę swoich możliwośc...

cóż...wchodzimy w życie zapachem dziecięcej oliwki i tak zamykamy siebie. Według mnie to jak klamra spinająca to, co początkiem z końcem. Wiersz mnie zatrzymał i zadreszczył. Dziękuję

widać, jak bardzo zabolał Ciebie cień, ale i ta maleńka nadzieja niewiarą podszyta pięknie pokazana. Witaj Abi (nie Panterko) i buszuj po Ogrodzie delikatnością i jednocześnie siłą swojej poezji. Pozdrawiam

czasami gruchot, jak zabytek, najbardziej pożądany dla koneserów piękna Kolejny Twój wiersz, który zatrzymuje. Mówiłam Ci, że uwielbiam Twój sposób pisania, gdy układam niedopowiedzenia i skróty myślowe w swój sens? Ciepło pozdrawiam

dla mnie to klimat surrealistycznych filmów, gdzie oszczędność slów, gestów pokazuje aż tyle. Jak zawsze kupuję

to jeden z tych wierszy, którym się płynie. Tak jakbyś jednym zdecydowanym ruchem wymalował pastele emocji w najpiekniejszych odcieniach. Jak ja lubię takie klimaty. Pozdrawiam

Tomku przemyślę i poprawię. Dziękuję Tobie i Mariuszowi za cenne uwagi. Pozdrawiam

usiadłam ciszą tam
gdzie krople zapomnienia
zawisły między wargami

w swej bylejakości
zatrzymałam kicz słów
uplecionych w nicość
w małe nic
w martwe nie

tylko w oddali
świat rozmazanym uśmiechem
daje mi czas
na powrót

tylko w oddali
uparty cień wspomnienia
przypomina mi
sens

Mój największy sukces..hm..może to, że zawsze spadam na cztery łapy. To istotne, bo mam niesamowite zdolności ładowania się w różne, nietypowe sytuacje, ale udaje mi się z nich wybrnąć na szczęscie. I kolejny tego plus - nie mam kiedy się nudzić, bo albo się w coś ładuję, albo właśnie z tego próbuje...

No to ..powoli dopełnia mi się Twój obraz Tobi. Jesteś kucharzem..to chyba mogę pozazdrościć umiejętności kulinarnych. Jeśłi gotujesz tak jak piszesz to musi to być mistrzostwo

Ależ pięknie. Mieć okno nad sypialnią właśnie z widokiem na taakie niebo...marzenie po prostu

wiersz pełen ciepła,a w tandemie z Abi nabiera jeszcze bardziej uśmiechniętych barw. Z przyjemnością się tutaj zatrzymałam

No...pierwszy raz chyba widzę Cię tak zarymowanego