1. Boże greckich arkad i pana Cogito - będę mówić do Ciebie bardzo wolno i jasno, bo ty słuchasz takich, co nie wierzą w niebo: Nie mogę poskładać twarzy mojej babci. 2. Kiedyś się potknęła i cicho upadła - od tej pory nie dała nawet znaku życia. Choć szukałem, szperałem, i wołałem - nic. Przetrząsn...

comme moi

l'accordeoniste

mon mange a moi

Na jej piosenkach uczyłam się francuskiego. :)

Tomku, dzięki za odwiedziny. Tekst posiada pointę:

Przed znakami czasu - może przed pomyłką
w faktach i domysłach, przed srogą historią,
która go zapomni. Przed schodami
z uszczerbkiem w przedostatnim stopniu.

Dla peela schody są ważne, bo to ich najbardziej się obawia.

Schody Profesor często płakał i przygryzał palce. Czasem siadał na krześle – w cieniu wielkiej szafy. Pytali go starsi, czyli tylko tacy, którzy mogą mówić już bez ograniczeń: Profesorze, profesorze drogi, czego pan się boi? A bał się wyraźnie, zupełnie jak dziecko lub małe zwierzątko ciągnięte do p...

Zatrzymałam się przy "Rzeczach pogryzionych, wymykających się z rąk", a reszta - franca nie chcę się poddać stylistyce.

[quote=""Tomasz Kowalczyk""]Wydarzenia z wzmiankowanego okresu widziane oczami współczesnego człowieka mogą być niezwykle ciekawe...[/quote] Taki obrót sprawy można przyjąć, jeśli pozostaniemy na "spojrzeniu" i nie będziemy wcielać się w pokolenie 39'. Możemy sobie jedynie wyobrażać tragedię tamtych...

[quote=""Tomasz Kowalczyk""]Aby się do niej dostać, trzeba pokryć temat świeżym, oryginalnym spojrzeniem. [/quote] Nie sądzisz, Tomku, że najwyższy czas pożegnać się z poezją kominów? Nic, co zostanie napisane teraz, nie będzie w stanie konkurować z latami okupacji i literaturą powojenną, bezpośredn...

Poezję wojenną pozostawmy Kolumbom. Z drugiej strony pewien profesor z UJ jest przekonany, że poezja współczesna rozpoczęła się po 1918 roku >>

To musiała być piękna niedziela. Dla obojga.

Uznam to, Mirku, za b. duży komplement.

powtarzają się dwa razy - nie licząc dziecka.
A zaproponowany skrót burzyłby rytm.

Dziękuję za przeczytanie :)

*** „ więc wrócę pojutrze w każdym razie wrócę ” Zbigniew Herbert I dzień dobry matko jest już noc dziwi cię lekka bladość moich warg - wróciłem wreszcie II jestem jak dziecko sam i jak dziecko śpiący i było moje odchodzenie próbą ucieczką rajem otchłanią korytem rzeki wszystko to jest jak przejście...

Gdyby ktoś z państwa zaplątał się 26.09.2010 na Bracką 15w Krakowie (Kawiarnia "Cieplarania") serdecznie zapraszam na swój wieczór autorski. Tym razem odejdziemy od książki "ile słów" i skupimy się na nowych tekstach. Poczytamy, popijemy i, mam nadzieję, będziemy się dobrze bawili. autor: Monika Gro...

Po katastofie samolotu wielu ludzi myliło zwrotkę - nawet telewizja publikowała zmienioną wersję. :)

Beato - strofa z ptakiem jest jakby wtrąceniem. Jeśli matka nim jest, to może właśnie chodzi o gołębicę, (zastanawiam się nad zastosowaniem kursywy do oddzielenia tegoż.) Jeśli zaś chodzi o liść. Liść ulatujący można zatrzymać - np. złapać. Liść ocalony można schować, zapamiętać. Rączka dziecka ma w...