Vesper i Leo- dziękuję za komentarze. Pozdrawiam

Vesper - pięknie dziękuję za komentarz i pozdrawiam

Małgosiu, bardzo dziękuję za komentarz i również pozdrawiam

Marku, bardzo dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam
Tomku- poprawione. Dziękuję za merytoryczny komentarz i podpowiedź. Pozdrawiam

Vestka - dzięki za komentarz, a fierszyk faktycznie już poprawiłam. Pozdrawiam

Leo - pięknie dziękuję za komentarz. Piszę potworki, bo kiedyś miałam taki cykl życiowych przygód, ale było minęło pozostały tylko strzępy wspomnień. Pozdrawiam

Hmm... mnie się jakoś skojarzyło z grafiką komputerową. Ale spoko, wyczaiłam w czym temat. Pozdrawiam

Poprad noc nie dawała okazji na tulenie snu szum potężniejszy niż tsunami odbierał słuch czekaliśmy uczepieni jak orangutany na Borneo z myślami ujarzmionymi przez strach przed północą strażnicy z gór żarzącymi ogniami rozpraszali ciemność stąd nie ma ucieczki dziesiątki potomków z obłędem w sarnich...

Pięknie!!! Pozdrawiam

Cóż, czasem cuda się zdarzają. Pięknie. Pozdrawiam

Ruszcza

niebo nie odbija barw
rozmazało tęczę
nurt pomieszany z lamentem
brawurowo
szaleńczym pędem
kradnie krwawicę

domy nie potrafiły wpław
skłębione ogrodzenia
niosły zapach śmierci
oni mogli czekać
na butelkę wody
na okruch chleba

ale tam
już nikogo nie było

13.03.2024

Sympatyczni poeci: Leo - było bardzo wodnie :-D Tomek - też tak miałam i dlatego potrafię świetnie pływać, mieszkałam u styku dwóch rzek :-D Krysia - masz rację tytuł, to metafora :rozyczka: Bardzo dziękuję za komentarze i pozdrawiam.

...czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz... ciekawa fraza. Pozdrawiam

Piękny wiersz. Pozdrawiam

Trzeba mieć nadzieję, że zawsze może być lepiej. Pozdrawiam