Wspomnienia to nadrzeczywistość, nad którą mamy wpływ. Możemy do niej powracać, kiedy chcemy i wybieramy przy tym najpiękniejsze momenty. Byleby jeszcze pamiętać, że istnieje czas teraźniejszy...

Pozdrawiam

Nie wierzę w sztuczne niebo. Jego błękit jest najbardziej autentycznym kolorem...

Pozdrawiam

Jeżeli się nie umie tańczyć, a chciałoby się dotrzymać partnerce kroku, niekoniecznie w rytm tanga, ale może w zgodzie z jego filozofią...

Pozdrawiam

Wszystko szybko mija, ale najważniejsze jest to, żeby nadążyć, ale nie wyprzedzać. Nagle świat skręci w inną stronę i znajdziemy się w ślepym zaułku...

Pozdrawiam

Vesper pisze: ↑pn 01 kwie, 2024 gdzieś na pograniczu jawy i snu
balansuje pomiędzy
cieniami

Pas ziemi niczyjej, gdzieś między dwiema przeciwstawnymi rzeczywistościami...
Jak je zmetaforyzować...

Pozdrawiam

Pozostanie... Bez względu na element wiary, z jakim przedstawia się to zdarzenie.
Piękny wiersz!

Pozdrawiam

Ktoś, kto rozświetli mrok, uzdrowi słuch.

Pozdrawiam

Interesująco napisany wiersz, a najbardziej spodobała się puenta. Tytuł był dla mnie zagadką do momentu zerknięcia w internety.

Pozdrawiam

Krajobraz pełen emocji. Każdy może spojrzeć na wiersz przez pryzmat własnych i dostrzeże coś innego.

Pozdrawiam

Gratulacje za misterne tłumaczenie, Lilu!

Pozdrawiam

Z przyjemnością odczytałem wrażenia bohaterki powstałe w jednym z jej genius loci.

Pozdrawiam

Piękny wiersz stwarzający osobistą historię u czytelnika. Uniwersalizm poezji polega przecież na utożsamieniu się czytelnika z podmiotem lirycznym. U mnie to przyszło bez trudu.

Pozdrawiam

Nie powinno się na siłę zatrzymywać (ludzkiej) natury, bo często odzywa się ona w najmniej spodziewanym momencie. A boskie ślady tylko w zakurzonych księgach, po które sięgają jedynie specjaliści...
Piękny wiersz, Krysiu...

Pozdrawiam

Przepiękny, niezwykle sugestywny erotyk...

Pozdrawiam