Rzucasz się z antyramy w kąt oka, z uśmiechem budząc czas utrwalony w kadrze. Próbuję nie patrzeć, powstrzymując falę niejako kalekich myśli. Nim zdążę chwycić za klamkę, stajesz w progu jak widmo siedmiu nieszczęść. Nie proponuję byś weszła, wolę moknąć razem z tobą, wpatrując się nocy w gwiazdy.

Skorzystałem z rady szanownego. Dziękuję uprzejmie.

zacisnęłaś pięści
aż zaparło dech
nie puszczaj

trzeba zdusić słowa
w zarodku
zanim rzucone

na wiatr zburzą
ostatni bastion

Ewa, to jest genialne! Brawo Ty :)

lubię dobre rymowanie :) świetne

Tomasz Kowalczyk pisze:znaczek ze szminki pachnącej amarantem

brzmi świetnie. Pomysł warto wcielić w życie. Dziękuję i pozdrawiam

firletka. pisze:tak jakoś rzuciło mi się w oczy... a zielone są najładniejsze

też tak myślę :) Hanno bardzo dziękuję
ps dwa ostatnie wersy popłynąłem trochę. Coś z tym zrobię :)

Śladowe ilości ust
na źle zaklejonej kopercie
znaczek ze szminki pachnącej
amarantem

Wilgotna zieleń od słowa
do słowa jak płaszcz
na niepogodę

Witam. Jestem bardzo wdzięczny za spojrzenie na tekst fachowym tudzież chłodnym okiem. Wiersz oskubałem. Jeszcze raz dziękuję i również pozdrawiam. Jeśli chodzi o dosłowność, to taki był zamysł.

zachłanność nałogów osłabia silną wolę uległość staje się pokusą - podszeptem który infekuje myśli - kolejno odlicz w głowie pęcznieje mieszanka obaw szczątków przegranych spraw i świadomość porażki poddaje się psychodelice - szalejącej w mózgu burzy zachwianie równowagi nie pozwala ominąć moralnych...

Przyjemnie jest wracać do Twojej poezji Stokrotko ;)

Pier Dułka pisze:poezja mieszka na krawędziach
bólu miłości opętania
nietuzinkowe robi zdjęcia
czasem na przekór...

świetny wiersz moim zdaniem.

nie mogę wyobrazić sobie "fajrant miny" mimo tego wiersz przypadł mi do gustu.

Cześć Ewa

niezłe. z podobaniem..

Dziękuję za czas Panowie.