Latima, przeczytaj jeszcze raz mój powyższy komentarz, mówię o emocjach patetycznych, nie o języku.

Jak dla mnie dobry wiersz ale przesycony emocjami patetycznymi, które nie są regulowane fragmentami o mniejszym ładunku emocjonalnym, dlatego wiersz staje się ciężkawy w odbiorze, ponieważ utrzymany w podobnym natężeniu ładunek emocjonalny przez cały wiersz nie sprzyja koncentracji i wymaga ciągłego...

Za ciepło przytuliska zamienia się nocą w sowę i strzeże przed chmurą na czole. bardzo nastrojowy i magiczny fragment, piękny Nie odgadniesz jej lotu ku gwiazdom, gdy skóra ma smak wygrzanej pomarańczy. Nie odgadniesz czerni, gdy zanurzona w dzień chowa głowę pod skrzydła. nie jestem pewny czy słus...

więc żeby odmotać powiem: miniatura jest prosta i sens też prosty wiec dla odmiany puenta mogłaby być mniej prosta i mniej dosłowna wprowadzając w treść poprzedzającą puentę jakieś nowe postrzeganie tego co wiersz przedstawia:):)

hm, pomyślałbym na czymś bardziej zaskakującym tzn czymś co zaskakująco pokazuje niezaskakujące i przez to zaskakuje tym bardziej, że wiersz jest dość dosłowny, ale oczywiście to twój wiersz i jedynie moja uwaga, opinia itd

wiersz z pewnością posiada klimat, jednakże puenta nie zaskakuje i jest przewidywalna od drugiej linijki, a szkoda bo prostymi słowami zbudowałaś dobry wiersz, któremu skrzydła podcíął banalny wręcz wers.

przeczytaj część pierwszą

Gdybyś pisała wiersze o pogodzie
przewidziałbym nadchodzący mróz,
w szafie czekałaby kurtka czapka i szalik.

Zostałem z prognozą przygotowaną
przez wiatr.

a może

Irena pisze: okno jak noc za szybą
pojedyncze szczeknięcie psa
urwane w pół zdania
brzmi człowiek
który mówi
a nikt go nie słucha

wiem że moja propozycja troszkę zmienia kontekst ale wprowadza moim zdaniem jeszcze więcej brutalnego przekazu, który i tak jest mocny

Puenta jak dla mnie taka banalna, oczekiwałem jakiegoś zaskoczenia, zmiany znaczenia poprzednich wersów, wprowadzenia nie dosłowności, ponieważ wcześniejsze wersy są boleśnie precyzyjne, oszczędne i przedstawiające nagą rzeczywistość , szczególnie precyzyjne i mocne w swojej dosadności i przedstawie...

Noc wyciągała wnioski,
do których dostępu nie posiadał umysł,
pies oczekujący na sen
ostatnim świadkiem powrotu deszczu.

Leżeliśmy bezpieczni. Nieświadomi.
W porannym szczekaniu oczekiwała relacja.

Dziękuję , miniatury obecnie piszę bardzo rzadko.

W świetle latarki nawet drzewo
prowadzi do zbawienia,
realne są tylko parzyste kroki.

Droga jest dłuższa o twój oddech.

Maria pisze:W miłości jest

Platon i forma.
Wszystko dla ludzi,
lecz ci, zepsują
nim się obudzisz.

O! Już bliżej!

a pieniacz to tym bardziej ma jego ogromne:):)