Byłoby miło zanurzyć się i zamieszkać w domku na falach, ale moje niebo gaśnie. Piękny wiersz.

Czasami z mojej głowy wychodzi czarodziejski dym. Zmienia rzeczywistość, nadaje światu baśniowe rysy. Wtedy słowa się zielenią, a głos niczym najczulszy instrument wyśpiewa każdą metaforę. Mądrość to jedno wielkie pytanie, chociaż każdy coś ukrywa - pisze własną historię. Trzeba odwagi, by usunąć si...

To, co zostanie, wyśpiewają poeci. Pięknie to zrobiłaś.

Dziękuję za słowo Hexe i cortesso.

Też miewam takie stany, ale potem przychodzą słoneczne godziny. Z przyjemnością.

Przeglądam stary, rodzinny album. Chwila skupienia nad milczącym uśmiechem. Uczucia nie można powstrzymać. Jest światłem na fali. Jak trudno słowami wyrazić tęsknotę. Przypomina drżenie małej łódki, dryfującej na pełnym morzu. Opuściłaś przystań z palcem na ustach, by wejść w szczelinę, gdzie wiatr ...

Na sztalugach czeka rozpięte płótno. Kiedy tęsknota rozkwitnie niczym pąk na wiosennej gałęzi - dzieło ożyje. Wielkie plamy kolorów są przynętą. Przypominają jesienne buki pełne powagi i dostojeństwa. Dojrzewa senna wizja, którą od dawna nosiłem w sobie. W prostym symbolu mieści się bezradna czułość...

Dziś poniedziałek. W torbie na ramię zawsze noszę szkicownik i ołówek. Kiedy nie ma światła, powstają słowa. Byle jak upchane nie dadzą radości, tylko słodko-gorzki zapach, tak dobrze znajomy. Wdycham razem z powietrzem. Teraz wszystko łączy się w całość - ciemność zaczyna jaśnieć. Znikam w tym blas...

Nie potrafię zatrzymać rzeki, która w dzień jest dzika - pełna niepokoju. Wieczorem przybiera kobaltową barwę. Na brzegu zostawia zamglony zmierzch. Czy każdemu odpowiada odejście w nieznane, poza horyzont. Kiwasz głową jak stary kruk. Jesteś za mało szczery. Przecież z twoich ust wyszły strofy o pr...

Tak, dla wielu był to szczęśliwy dzień. Może nie każdego napełnił dobrem, lecz wszędzie zostawił ślady. Odnajduję je w sobie. Bardzo dziękuję za ten wiersz.

Powiem tak: są takie chwile kiedy gaśnie słońce - wtedy powstają wiersze.
Dziękuję Leo, Felicjo, Tomku, Vestko i Haniu.

W tym wierszu mieszczą się wszystkie sprawy lokalnego świata. Jednak najbardziej uwiódł mnie tytuł.

Bardzo melodyjny, do wyśpiewania. Pozdrawiam pięknie.

Trochę mnie to bezzębne podniebienie uwiera, ale wiersz ma moc, jest pełen oczekiwań.

Są takie ścieżki, z których nie można już zawrócić. Ważne, by niczego nie żałować. Przynajmniej ja tak mam.
Piękny wiersz Leo.