zawsze byłaś zbyt daleko
w tych samych ramionach
lecz innym śnie

dlatego tak często
budzę się nawet za dnia

zostawiłem ci ostatni parasol
choć wiem że nie każdy
chroni przed deszczem

czasem rozmyte ślady na drodze
mówią dużo więcej niż dotyk

zawsze byłaś zbyt daleko
w tych samych ramionach
lecz innym śnie

dlatego tak często
budzę się nawet za dnia

zostawiłem ci ostatni parasol
choć wiem że nie każdy
chroni przed deszczem

czasem rozmyte ślady na drodze
mówią dużo więcej niż dotyk

Fajnie się czyta, znów te Twoje klimaty. Z przyjemnością. Pozdrawiam serdecznie.

Piękny, przejmujący wiersz Vesper. Pomyślałem tak sobie, że gdyby "płaczę" w ostatniej strofie zamienić na "płacze", całość stałaby się bardziej uniwersalna, ale to tylko moje gdybanie. Pozdrawiam serdecznie.

Tak Hanno, Mamy zawsze są z nami, nawet kiedy odejdą. Piękne. Pozdrawiam serdecznie.

Piękny wiersz. Zatrzymuje mądrością, przepełniony bólem i zmusza do zastanowienia. Pozdrawiam serdecznie.

Z przyjemnością, nawet uśmiechem. Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję za piękne słowa Vesper, z pewnością nie będą dla mnie pyłem na wietrze. Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję Hanno za chwile przy wierszu. Jeśli chodzi o tą nierealność, to każda kończy się po pierwszej udanej próbie... Pozdrawiam serdecznie.

Masz rację Małgorzato, jest gorzki i lapidarny. Dziękuję za zaglądnięcie i pozdrawiam serdecznie.

Znam Tomku kilku takich, którzy przemycili te prawa, do dorosłości. Dziękuję za chwile przy wierszu i pozdrawiam serdecznie.

Trudno jest pisać o wojnie z wielu powodów ...ale trzeba. Wiersz zapada w pamięci. Pozdrawiam serdecznie.

Jednak bez świadomości popełnianych błędów, nie sięgnęlibyśmy gwiazd. Kolejny raz Leonie, z przyjemnością i zastanowieniem. Pozdrawiam serdecznie.

Leonie, Ireno, Hexe, cieszę się, że nie będę musiał "wycinać" ram . Serdecznie dziękuję za słowa pod wierszem i tak samo pozdrawiam.

zatrzymały mnie na chwilę puzzle składane z nożyczkami w dłoni gdzie sierotka marysia gubi pantofelek szukając złotego runa byłem tu zanim powstały pierwsze bajki rdzawy płyn spod kielicha otwierał oczy niedowiarkom i ramy droższe od płótna walczyły o ściany wciąż jeszcze nie wiem dlaczego lubię sia...