co wieczór rozbieram oczami wyobraźni twoją nagą duszę spijając ustami biel okrągłych ramion i wspinam się na palcach wprost przed twoje oczy żeby nie przegapić ich zielonej zgody nasycić się nie mogę miękkich ust wspomnieniem dłońmi wprost do nieba twojej tajemnicy szczelnie przyłapany śniadych ud ...

w czereśniowym sadzie przeczytam dla ciebie wszystkie moje wiersze w purpurze tęsknoty wyczaruję słowa żeby się pokłonić i zamienić myśli na zielony dotyk soczystością malin nacieszyć spojrzenie ust sklejonych szeptem milczącej rozmowy dotknąć tam gdzie czekasz od dawna ze wszystkim i utonąć w głębi...

sublimat nadziei to kwestia przetrwania chociaż cisza jest blisko i daleko myślę o tobie nawet wtedy kiedy nie wolno księżyc utonął w morzu zachwytów a dzień uśmiechnął się do nocy beatrycze spiewa łzami w podróży do starych marzeń więc spadają nam słowa ze spierzchniętych ust wprost do naszych dłon...

Ech, ta szyja po piersi... już to widzę oczymi wyobraźni... Jadwigo, strofy się ździebko rozerotyzowały... :0e:

Dziękuję Wam bardzo za sensowne wejścia i ciekawe komentarze. Fred, bajer jest potrzebny do wszystkiego, a w poezji ukwieconej i łaszącej się uczuciami - szczególnie :d: Ale tym sposobem udowodniliśmy, że przy pomocy pewnych skojarzeń doszliśmy do brutalnej pały bejsbolowej, co świadczy o wielokieru...

Fred, dziękuję, że wpadłeś do... mojego sadu... haha :005: :HIHI:
a co do wierzby w lasach, to muszę Cię zaskoczyć. Oto link http://lop.antex.pl/galerie/sadzenieIV2007/page_01.htm <img>

Dziękuję za konstruktywny komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

zabiorę cię na spacer gdzie łąki w rosie mokre wieczorny wiatr zalotnie porusza szeptem trawy a zapach malin w sadzie roztańczył kolorami unosząc barwne nuty tak całkiem dla zabawy opowiem ci kwiatami jak wierzba płacze w lesie i o czym marzy kąkol w czerwieni polnych maków rozłożę biały dywan stokr...

zabiorę cię na spacer gdzie łąki w rosie mokre wieczorny wiatr zalotnie porusza szeptem trawy a zapach malin w sadzie roztańczył kolorami unosząc barwne nuty tak całkiem dla zabawy opowiem ci kwiatami jak wierzba płacze w lesie i o czym marzy kąkol w czerwieni polnych maków rozłożę biały dywan stokr...

Diabelski ansambl rozbrzmiewa muzyką triumfu... "w światło jedynie odziani", zachwycamy się purprą nieba, a Książe Ciemności prosi do białego walca - siedmioskrzydłego Serafina... Niebo zetknęło się z piekłem, a ziemia bije brawo. I "ciągle nie dość". Spodobał mi się spektakl. A są jeszcze jakieś wo...

Ładnie opisałeś próby łączenia trzech kultur przez Oskara - kaszubskiej, niemieckiej i polskiej, chociaż puenta zdradza niemożność ich połączenia. Bębenek zawsze zwiastował niepokój lub nowinę. Myślę, że nieprzypadkowo u Grassa bębenek jest biało - czerwony. A te słowa utkwiły mi szczególnie mocno w...

Z dużej brzozy można uzyskać nawet 15 litrów oskoły dziennie... z chmur, z pewnością więcej... :milczy: swoją mocą plastycznych środków opisu. Wiosna czasami rodzi się w bólu zimowej śmierci, ale pozwala szybko zapomnieć o grudniowych chłodach i trzaskających mrozem - styczniu i lutym. Natura jest m...

Stara prawda, że szczęściem nie da się podzielić, ani przyjaźnią, bo obce języki zniszczą wszystko. Mieć dla siebie, dla dwojga i strzec, jak źrenicy oka, bo ci, którzy nie mają, nie mogą znieść u kogoś i nie spoczną, zanim nie zniszczą. Sugestywnie napisane. Wielbłąd "tankuje" za jednym razem około...

Emde, czyżby chodziło o zbrodnie wołyńskie? Pierwsza strofa świetnie wprowadza nastrój apokalipsy, a spocone pajęczyny malują to niezwykle plastycznie. "Tępa siekiera nienawiści" znakomicie oddaje bezsens zbrodni. Jeżeli to Wołyń, to warto zapamiętać nazwisko największego zbrodniarza. Odpowiedzialny...

błazen mojej wyobraźni syczał językiem niezgody a tu noc w szarym płaszczu pąkami kwiatów na mnie patrzy i zaprasza do baśniowego królestwa głębokim oddechem tęsknoty fastrygowałem myśli wrodzoną nieśmiałością a zazdrosny niepokój pokazał język spokojnej nocy czułem się jak długa zima jak cierpliwy ...

Emde, "wieczna śmierć" to skrót myślowy, wynikający od "i życia wiecznego racz nam dać Panie, amen"... po śmierci, co praktycznie oznacza dla nas śmierć na wieki. Brzmi nieco nielogicznie, ale przecież trudno sobie życie po śmierci wyobrazić... nikt, jak dotąd tego nie przeżył. Zatem na wieki. Dzięk...