być Komunią w ustach kata
znając wszystkie odcienie zła
w jego oczach nie zatańczyła
ani jedna łza kiedy ostrze przebijało
Twoje serce mówiłeś

Panie wybacz im bo nie wiedzą co czynią

milczenie zasłoniło ból

Ładnie brzmi, ale przy proponowanych przeróbkach będzie lepszy. Pozdrawiam

Grain, - Miałam problem z ujęciem tego wersu. Cieszę się, skorzystałam.

Pozdrawiam.

Bo. - dziękuję

uchyliłam drzwi na oścież
a ty zamknąłeś je na powrót
prawda jest zawsze do wniesienia
nawet bez zdejmowania płaszcza


wiele się stało co stać się nie powinno
kłamstwo dobiegło do mety w zachwycie
nie zazdroszczę braku wrażliwości
ty nigdy nie napiszesz wiersza

Michael, dziękuję - pozdrawiam

Różnica jednak spora, ponieważ pozbywasz się jednego z dwóch imiesłowów, czyli jednego z tych wyrazów zakończonych na "ący". Są zbyt bliski siebie, a to wydaje niemiły zgrzyt podczas czytania. Ups, myślałam, że chodzi o samo znaczenie słowa :smutny: dziękuję cortessa... pomagasz :rozyczka: :rozyczk...

Magda, - dzięki Madziu za podpowiedź, skorzystam

cortessa pisze:A gdyby tak: niemy świadek przechowujący?

hm... może, choć niewielka różnica. Dzięki, że jesteś

Mimuś pisze:dlaczego? można się wypowiadać, nie rozumiem obiekcji

chyba się źle wyraziłam... miałam na myśli komentowanie, a wiersz spoko

lilo pisze:
pomiędzy twoją złością
a moim zmęczeniem szukam
miejsca na czułość

Pięknie napisany wiersz, a to zabieram... podobnie mam.

lilo pisze:oddychaj, potrzebuję światła,
gdy wnikasz jak ziarno.

piękna metafora

To może lepiej nie śnić? Podoba mi się

Leon Gutner pisze:o kilka wspomnień wspomnieć warto
niech zapamięta ludzki rozum
butelkę listem zapisaną
wyślij komuś

Widziałam film, ale książka oddaje bardziej obraz, niż wizja

Colett pisze:wśród błyskawic
wieczorne niebo zostaje ciszą

- ładny wers

Brzmi sympatycznie... pozdrawiam

posłuchaj jak rośnie drzewo
milczący świadek przechowujący
pamięć minionych lat

studnia przeszłości

stara wierzba nuci pieśń bosonogiej gęsiarce
pamięta jeszcze tamtą wiosnę błękitne niebo
i dni pełne życia wśród polnych kwiatów

dlaczego więc w moich oczach tańczy łza