Vestka - dzięki za komentarz, a fierszyk faktycznie już poprawiłam. Pozdrawiam

Leo - pięknie dziękuję za komentarz. Piszę potworki, bo kiedyś miałam taki cykl życiowych przygód, ale było minęło pozostały tylko strzępy wspomnień. Pozdrawiam

Hmm... mnie się jakoś skojarzyło z grafiką komputerową. Ale spoko, wyczaiłam w czym temat. Pozdrawiam

Poprad noc nie dawała okazji na tulenie snu szum potężniejszy niż tsunami odbierał słuch czekaliśmy uczepieni jak orangutany na Borneo z myślami ujarzmionymi przez strach przed północą strażnicy z gór żarzącymi ogniami rozpraszali ciemność stąd nie ma ucieczki dziesiątki potomków z obłędem w sarnich...

Pięknie!!! Pozdrawiam

Cóż, czasem cuda się zdarzają. Pięknie. Pozdrawiam

Ruszcza

niebo nie odbija barw
rozmazało tęczę
nurt pomieszany z lamentem
brawurowo
szaleńczym pędem
kradnie krwawicę

domy nie potrafiły wpław
skłębione ogrodzenia
niosły zapach śmierci
oni mogli czekać
na butelkę wody
na okruch chleba

ale tam
już nikogo nie było

13.03.2024

Sympatyczni poeci: Leo - było bardzo wodnie :-D Tomek - też tak miałam i dlatego potrafię świetnie pływać, mieszkałam u styku dwóch rzek :-D Krysia - masz rację tytuł, to metafora :rozyczka: Bardzo dziękuję za komentarze i pozdrawiam.

...czas będzie
zmieniony w stertę liter i obraz... ciekawa fraza. Pozdrawiam

Piękny wiersz. Pozdrawiam

Trzeba mieć nadzieję, że zawsze może być lepiej. Pozdrawiam

...głodne ptaki w twoich oczach bledną... fajna fraza, a życie czasem potrafi wywinąć koziołka. Pozdrawiam

Ekliptyk słońce od zawsze baraszkowało na orbicie ciekła konsystencja w zielonych sitowiach a niebo w rozczochranej głowie biegła przez oczerety pod nogami ocean w tatarakach czai się śmierć wtedy dni malowała błękitem on zanurzał głos w wodzie niedźwiedzią łapą modelował na dnie cały świat oddech t...

...lecz przecież tylko cisza
nie powie nic nie skrzywdzi... piękna fraza i jakże prawdziwa. Pozdrawiam

Hirudo przed powodzią słowa zbierałam garściami mieszkaliśmy na minach a ludzie rozrzucali prorocze epitety woda sięgała do bramy bulgotało szaleństwo i egzystencja nikogo nie wpuszczali pod glinianą glebę siadałam nad brzegiem rwąca woda niosła trupy i okna na świat strach płakał kroplami a później...