Piękny wiersz. Pozdrawiam

Kiedy Dubaj płacze deszczem

zawieszam źrenice
na żaglach
z czarnych chmur
w błyskawicach
łopoczą palmy i zmysły

pentagramy
spadają na bruk
cyklon
plądruje ulice
i tnie raj na krople

znowu ktoś
szarżował solą
w błękicie

15.04.2024

Haniu - bardzo dziękuję, za podobanie mojego fierszyka. Pozdrawiam

Vestka- masz rację, to cudowny spektakl, ja uczestniczyłam będąc w starym mieście, w którym jest zakotwiczone niebo. Dzięki i pozdrawiam

Leo - dziękuję za czytanie i komentarz. Pozdrawiam

Życie jak przedstawienie, tylko suflerzy się zmieniają. Mnie się podobać. Pozdrawiam

Marku, dzięki za komentarz. Było bardzo dużo ludasków, ja od godziny 2 w nocy do 20, ale to już inna bajka i nigdy już się nie powtórzy. Mam na pamiątkę identyfikator i piękny dyplom. Pozdrawiam

Marku - dziękuję za komentarz. Ja też miałam takie głupie pomysły i też spełzły na niczym, woda to jednak nieokiełznany żywioł. Pozdrawiam

Krysia, Leo, Marek - pięknie dziękuję i pozdrawiam

Leo, Marku, Tomku - bardzo dziękuję za komentarze i pozdrawiam


Krysiu zaintrygował mnie Twój komentarz ...ale moje niebo gaśnie... nie, ono nie gaśnie i takiej opcji się trzeba trzymać. Dziękuję i pozdrawiam

Krysiu, piękny wiersz. Fakt trzeba mieć odwagę, bo życie pisze różne scenariusze. Pozdrawiam

Selena świat gra na nerwach dziwne role czasem ktoś podgląda przez dziurkę od klucza jak delikatnie nawleka paciorki `w cieniu dobrego drzewa` po omacku szuka ludzi nikt nie mówił że dioptrie mają znaczenie a jednak wyszła z mroku lewą nogą kiedy śpią sowy zegara nikt nie cofnął a szkoda byłaby młod...

Phuket buszuję w dzikiej tajskiej dżungli nie kłaniam się słowom ani żadnej jaszczurce słonie leniwie przemierzają czas jakby godziny miały trwać wiecznie rozdzielam szczere chęci na myśli a w oddali katamaran tnie morze Andamańskie na wylot po północy w domku na falach usidlił mnie wiatr 17.04.2024

Czyli, było - minęło i nie ma po co wracać, ot życie, jakie ono jest okrutne, ale trzeba zawsze dawać sobie szansę. Pozdrawiam

po północy bawię się gwiazdami a wersy przyczajone za szklanym ekranem czekają na dotyk ptasich piór kolejny rój meteorów spada na bruk jednym słowem zabijając ulice i pochlapane przebłyskiem frazy tajemniczy spektakl wystrzelił gejzerem z chmur łzy św. Wawrzyńca przesłaniają wzrok znowu dryfuję w s...