zostać dodatkiem do wiersza - ciekawa myśl...

Tak, rozmyślania typu, co by było gdyby nie prowadzą do niczego dobrego.
Dobry wiersz, Leo.

Vestka pisze: ↑wt 30 kwie, 2024 Dzięki za przypomnienie :)

Vestko, to jest mój nowy wiersz. Jego zaczątkiem był wers z wiersza Jana, co objaśniłam pod wierszem.

Ciekawe czy Jan się uśmiecha do tego wiersza tak jak ja :-D Rymy żyją i mają się dobrze. A może nawet jak vinyle - coraz lepiej. Z przyjemnością L.G. Dziękuję, Leo. Mam nadzieję, że Jan się cieszy, że o nim pamiętam, że zaglądam do Jego wierszy i znajduję w nich natchnienie. Miło, że mój wiersz Ci ...

Zacznijmy wszystko od początku*, tak, jak przyroda nowe życie zaczyna wiosną, kiedy z pączków uwalnia pierwsze w roku liście, i delikatność pierwszych kwiatów, którą tak czule słońce pieści, a w wielobarwnych trelach ptaków słychać miłosne opowieści. Otwórzmy zatem czystą kartę dla nowych dni i nowy...

Cała przyjemność po mojej stronie, Tomku.
Dziękuję. Pozdrawiam.

Cała przyjemność po mojej stronie, Tomku.
Dziękuję. Pozdrawiam.

Bardzo dziękuję, Tomku.

Akrostych A ddis Abeba, miasto róż, N a brzegach źródeł przezroczystych. N iebiański duch cię przyniósł tu, A byś jak diament lśniła czysty. A rmidy park… Tam pielgrzym jest – Ch roni miłości śluby wieczne, ( M y jemu oddajemy cześć), A róże duszne są i piękne. T am w duszę wzrok się wbija czyjś, O...

Dziś przypada 27 rocznica śmierci Agnieszki Osieckiej. Oto tekst Olgi Rodionowej napisany z inspiracji wierszem Agnieszki Osieckiej "Ach, panie, panowie”. Muzykę skomponował Siergiej Truchanow. Śpiewa Lidia Czeboksarowa. Poniższy przekład - mój. Pod naszym starym, zmęczonym, ostygłym niebem… „Ach, p...

Nikołaj Gumilow - Portret (Портрет) Jeden z najczulszych wierszy, jakie napisał Gumilow dla swojej żony Anny Achmatowej. Wiersz ten powstał w 1917 r. W tym czasie Gumilow znajdował się we Francji wraz z Rosyjskim Korpusem Ekspedycyjnym*. Żony nie widział już trzy lata (od momentu wybuchu I wojny świ...

Nikołaj Gumilow* - Ni krzyża, ni mogiły Ni krzyża, ni mogiły, W pośpiechu do ziemi, Tylko gwiazdy zastygły, Tylko wieczność pędzi. Tylko echo odgłosy W złote słowa składa, A o wschodzie pąsowym Szepty słychać w trawach. I, tak jak ludzie, drzewa Nie śpią, smutkiem zdjęte: Wieczna pamięć, że cierpiał...

Pamiętam, że na wiersze Michała zwróciłem uwagę po przeczytaniu jednego z nich przedstawiających przygody Żeni. Dzięki Jewgienijowi poznałem się z wrzesińskim poetą. Tu, na "Ogrodzie Ciszy"... A Twoje wiersze, Lilu, bardzo udanie kontynuują wątek wesołej kompanii Piurnonsensowicza. Pozdrawiam Dzięk...

Leon Gutner pisze: ↑pn 05 lut, 2024 Żenia wiecznie żywy.
Michał żywy Żenią.
Przyjemność.

Ukłony L.G.

Mam nadzieję, Leo, że Misza mi z góry kibicuje. Czasem myślę, że może poddaje mi pomysły, bo one pojawiają w niespodziewanych momentach. Pozdrowienia