utknęłam z własnej woli w martwym domu wiem że to zbrodnia przeciw sobie maleję łykam prochy i myślę co to jest dobroć /prochy na nadciśnienie a ono i tak skacze/ dobroć jest jak mienie do brania i dawania gdy się wyczerpie z kryjówki wychodzi jędza tak synu gdyby nie ona zjałbyś mnie dawno głuchnę ...

pierwsze dzikie gęsi kluczem otwierają drzwi wiosennej przyrodzie *** słońce tnie białą skórę ostrzem swych promieni i liże aż się zarumieni *** zdradliwe to słońce pomarszczy kolejną twarz poliże połechce *** marcowe wzloty do góry sutki i głowa wiosenna to odnowa *** kwieciem pączkuje serca pieści...

historia każdej wiosny zaczyna się od odkrycia pól minowych będziesz wiedział że już przyszła gdy usłyszysz krzyk gęsi i klnący patrol miejski słońce jeszcze niezdecydowane z ukosa zerka zimno - pies nadal skarży się nocą do księżyca mróz uparcie na kałuży przysiada i zasmarkany mgłą prycha pogodnie...

Słowotok? Nie sądzę. Pozdrawiam.

Dziękuję wszystkim za poświęcony czas i komentarze.

‘trwaj w tym, co kochasz’ to jedna z mądrości ulicznych wzięłam to sobie do serca ale teraz mam wątpliwości czy to trwanie nie stanie się cofaniem jak w przypadku religii które nie poszły naprzód razem z cywilizacją i powoli stają się złem wątpliwości to moja specjalność choćby trwanie w pisaniu czy...

Dziękuję wszystkim za komentarze. Uwagi rozważę. Tomasz, dziękuję za pogrubienie. Pozdrawiam.

Pierwsza lekcja pokory nie umarłam chociaż bardzo chciałam ciśnięta znowu na początek pozbierałam się i ruszyłam w labirynt urzędów by sprawdzić pozycję na jakiej istnieję ot urzędy pełne bzdurnych nowości są coraz doskonalsze a petent co drugi to głąb na naiwne pytania garść cynicznej obojętności ...

nie umiem przestać pisać myśl sama mnie nakręca i zapisuje się w natrętnych wersach przyciskam PC wyłącz wtedy do akcji wkracza niekonsekwencja rzuca mną jak w tramwaju na zakrętach i namawia do pęknięcia zmieniam wątek inkrementuję rwę kęsy słów myśli żuję zagryzam sens klikam i znowu jest robi alu...

Grafoman to taki niedorobiony poeta

To przez memy. Najgorsze jest to, że cechy nabyte utrzymują się nawet gdy znika ich przyczyna. Ale są emontinki Dziękuję za komentarz.

zaczynam rozumieć dlaczego poetów tak często świerzbią ręce kiedy otwierają wnętrze i wystawiają na światło swojego poetę. / bo w każdym człowieku mieszka poeta/ i gdy ten nie zaczyna oddychać pełną piersią jest dylemat bo nie ma już powrotu jedni próbują sprzedać go w tomikach po kilkanaście złotyc...

długi czas zaciskałam zęby kiedy usuwałam zwęglone wersy myśląc że to sadystyczna przyjemność rozciąga krytykom wargi dziś na popasie jednym ruchem z żywych zdań sama tnę bezsens i często spotykam swój śmiech gdy słyszę kaleką melodię ostatnio coś się dzieje z moją gębą szpara ust coraz szersza języ...

myślę wciąż o tym bo nie mam jasnych wspomnień a nie spytałam dlaczego akurat to miejsce upodobały sobie najstarsze osoby w rodzinie prababcia po niej babcia mama chociaż było niewygodne między zlewem a stołem dom sprzedano czy spoglądają ze starych fotografii na dalszy łańcuch pokoleniowy teraz my ...

Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.