Twój wiersz przypadł mi do gustu. Przyznaję, że też miałam kłopot z ostatnim wersem, nie w sensie jego znaczenia, ale budowy składniowej, aż w końcu mnie olśniło w momencie, kiedy przeczytałam tak, że "w który wplątałeś żywioł" jest zdaniem wtrąconym. Wtedy wszystko układa się jak trzeba. Tylko nale...

Poczytałam z przyjemnością
Pozdrawiam.

_

Leonie, jak zwykle piękny wiersz

Pozdrawiam.

_

Dołączam się do życzeń Tomka
Z pozdrowieniem

_

Historia kołem się toczy..., a natura jest ponadczasowa...
Tak odczytuję ten wiersz, Wiesiu.

Pozdrawiam

_

Tak, maybe, życie toczy się dalej...
Dziękuję za tak obszerną refleksję
Pozdrawiam.

_

Margot pisze: ↑śr 31 mar, 2021 Słowa odsyłają do świata, który rozumiemy, bo może być także nasz.

Na tym mi właśnie zależy, Margot.
Dziękuję za czytanie
Pozdrawiam.

_

Ciekawie!

_

Czytam bez ostatniego wersu.
Poza nim z zamyśleniem

Pozdrawiam.

_

Tak to jest z ludzka naturą...
Pięknie to oddałaś w wierszu

Pozdrawiam.

_

Dziękuję, Tomku
I pozdrawiam.

_

Wiesiu, jakże mi miło to czytać!
Cieszy mnie również to, że można ten wiersz odnieść do różnych sytuacji, tak przynajmniej odbieram Twoją wypowiedź.
Pozdrawiam serdecznie

_

Cieszy mnie, Leonie, że wiersz się podoba

_

Dziękuję za odwiedziny, wilgo

cortesso, tak właśnie, takie życie Dziękuję za uznanie.

Pozdrawiam

_

wszystkie papierowe łódki
które składaliśmy razem
wpełzły na skalną półkę

w pośpiechu zamykam okna
chociaż powiadomienia o burzy
straciły na znaczeniu

boję się tylko
o jabłka w ogrodzie

_