A ja ciągle mam jakieś deja vu i zastanawiam się jak peel, czy to przeżyłam w poprzednim życiu, czy mi się śniło.

Pięknie się błąkają dusze w Twoim wierszu.

Bardzo udany wiersz, Panie Gie.

Niby koniec, ale jednak nie. Uśmiechnęła mnie zwiędnięta klamka.
Cudny wiersz, optymistyczne zakończenie pełne nadziei.

Miło Cię znowu widzieć

Nie da się wejść do tej samej wody. Pozostaje czekać, co przyniesie nurt, starać się nie utonąć i wyłowić coś dla siebie.
Wiersz bardzo mi się podoba, znajduję tu sporo dla siebie.

W nocy podczas pełni skradają się różne dziwne cienie.
Babcia zapewne wiedziała, co mówi.

Lubię teksty z podtekstami, jest co wyłuskiwać

Strach w wierszu za mało dramatyczny, żeby i czytelnik zaczął się bać.

roztańczona pisze:dotyk
gwałtowny jak osuwisko
muł i kamienie zrzuca
prosto w żołądek i jelito grube

jelito grube wszyscy mamy, ale żeby zaraz o nim w wierszu? Amputowałabym, wystarczy żołądek.

Bardzo mi się podoba, każde słowo wyważone i trafia celnie. Taka wojna, w którą każdy był (lub jest) uwikłany.
Zawahał mną tylko 'pierwszy świt', świt to świt, nie ma przecież drugiego i kolejnego tej samej nocy. Dlaczego więc 'pierwszy'?

Warto pobuszować w życiu, choćby i na kredyt.

Solidna dawka ironii i humoru

Ładnie zakołatałeś, aż się ciepło na serduchu zrobiło.

Wyidealizowany, romantyczny obrazek.
Prawdziwe ogrodniczki mają dłonie opalone i ziemię za paznokciami

Tytuł zwabił do przeczytania, ale sens wiersza jak dla mnie trochę rozmyty.