Intrygujący, trochę nostalgii w nim jest, przeczytalam 3 razy i zamyśliłam się.

Ale ta nowa wersja zmienia sens pierwotnego i prawdziwego odczucia autorki, to już nieco inna opowieść, choć mi się ta bardziej podoba.
Pozdrawiam

miłość wróciła
otwarcie i głośno

trzasnąwszy drzwiami
siadła miedzy nami

podała wino
burząc przytomność serc

odkurzyła słowa
niech zawrócą w głowach

spadła jak dojrzały deszcz

Piszesz: stałam, a więc otchłań za Tobą!???

kto opłakuje drzewa kto po nich śpiewa pieśń przetykaną wiatrem komu smutno po białej brzezinie komu po wierzbach co żyły osobno kto zatęskni za sosną zmęczoną swym kształtem kto za lipą co szerokim gestem rozdawała lato drzewo za drzewem płacze smutnym szeptem liści z tęsknoty pękło serce wyryte w ...

Ten wiersz śpiewa.

wczoraj widziałam jego cień
za plecami

skrzydła
złożyły się w refren
śpiewałam

dzisiaj zbieram potrzaskane nuty
z ziemi

Znalazłam siebie
w miejscu gdzie mieszkają anioły,

zapachu deszczu,równie niepokojącym
jak naście lat temu,

gdzie barwa jaskrów
usypia zmysły

a ryby dają się łowić
dla świętego spokoju.

Najpiękniej jest nocą,
kiedy anioły boso przechadzają siępo łące
leżącej
między moim domem a światem.