no bez przesady- to jeden wiersz i tak zostanie
zgadzam się, że dużo rzeczowników, pomyślę nad tym, ale szkoda, że tylko latima uchwyciła klimat

słupy światła kontra ociężała kolumnada freski broczą pomiędzy strupami polichromii przy konfesjonałach nieruchome cienie wciąż oczekują odpuszczenia win anioły obsiadły szczyty kraczą nad hipokryzją te drugie palą się ze wstydu przy ich ogniu kloszardzi grzeją ręce w długie zimowe dni gwiazdy wyfru...

drgania nawiązują do amplitudy-

odcinam pół i zostawiam resztę, ale tak dla siebie, wiem, że już bylo

a mówią że czas goi rany

dotyk stygnie
skóra odnajduje zwyczajne kształty
lecz cisza
mówi bez końca
nie sposób zamknąć jej ust
śmiechy ścian
szlochy niedomkniętych szuflad
nawet firanki
jak oddech śpiącego dziecka

tyleż drgań

nie chcą do drewnianego pudełka

napisałam go pod wpływem piosenki Adele, dlatego te gierki, ale tłuściocha wycinam, bo faktycznie zbyteczny, dzięki

nie chcę rozpaczać pragnę wstać i mocno trzymać pion w chwilach prawdy kolos jakim pragnę być rozpada się na tysiące śmiesznych kawałków od smutku rozmywa się makijaż francuzi mówią o takich jak ja ridicule dziecinne pragnienie bycia z tobą odżywa choć to co było dawno pogrzebane traciłam twarz podd...

dla mnie wiersz zaczyna się od drugiej części

Janie, zdziwiłabym się gdybyś miał inne zdanie niż...
Ps: dawniej było domowe świniobicie, ot wspomnienie terrible

powiem tak, dziwi mnie takie czytanie Tomku, ponieważ właśnie czytasz chyba pośpiesznie... chyba to ty nie do końca zrozumiałeś? pocisz się jak rzeźnik przy rozbiórce mięsa niepasujące do tematu ujętego tak jednoznacznie w tytule - tak jakby nikt nie pocił się, rozgryzając metafory, owo co autor mia...

myślisz o niej jak o czymś wyjątkowym ubierając w emocje każdy wielokropek pragniesz pojąć tymczasem pocisz się jak rzeźnik przy rozbiórce mięsa nie tak łatwo pozbierać perły przelatują przez niezgrabne palce traktujesz ją jakby była istotą czystą dlatego nie bierzesz gwałtem ani nie utykasz między ...

ja za skaraniem, miło zobaczyć, że po voyages po szerokim świecie wróciłaś
wiesz, twoje wiersze oddają taką wrażliwość, która bardzo mi odpowiada... ten również na TAK

może dać sobie spokój?
spokój to dobra rzecz, można poukładać myśli <img>

wiem, ze nie jest lotnie, ale po to zamieściłam żeby otrzymać wskazówki, było by mi latwiej poprawić

martwe ciała na brzegu
nie odpłyną w głębiny
nie zaśpiewają

krzyk mew ani syren łzy
nie powstrzymają świtu
ziarna piasku utworzą epitafium

odchodzą

wielkość zapada się pod własnym ciężarem
pośrodku skał
ust rozdętych niczym żagle

wiatr przysypie wspomnienia
utoną w oceanie wydm