Myślę, że sama myśl Wittgensteina sugeruje, że człowiek i język, słowo mają moc sprawczą, jakby "demiurgiczną". I jest coś w tym, podobnie jak w stwierdzeniu, że nie istnieje to, co nienazwane. W tym ujęciu człowiek, twórca jest równy bogom, przecież "na początku było Słowo". Bóg, oddzielając światł...

Januszku, na Boga, to już mnie uśmierciliście i pochowaliście?



Mariolu - "ja, twórca" - zgadza się, ale ze świadomością, że nie dorówna bogom.

Dziękuję wszystkim za czytanie i komentarze.

Oremus pisze:Nie chcąc przynieść pecha nefortunną pochwałą, spytam tylko - coś Ty komu zrobiła?

Przepraszam, ale nie do końca rozumiem pytanie.

"wieczna zmarzlina" i "wartości graniczne" - to pojęcia naukowe. "wrażliwy punkt" - niemal idiom. Uczyłam omijać w rymowanych - w kontekście sentymentalnym - np. wieczna miłość, wrażliwe serce, wielkie wartości, itp., gdzie budowały patos, obciążały tekst niepotrzebnym ładunkiem emocjonalnym. Nie wi...

Granice mego języka wskazują granice mego świata. /L. Wittgenstein Od przesilenia będzie przybywać dnia i słów. Tyle jeszcze jest rzeczy niepoznanych, dlatego pilnie zapisuję setki stron. Docieram do wiecznej zmarzliny, do wrażliwych punktów, do wartości granicznych. Poza nimi nie ma już o co pytać...

Wolne krzesło pozostało puste, moi bracia palili graty, piętrzące się na wysokość naszych oczu. Dla nich Pan przyszedł przed czasem. Niedonoszony płód kwilił na rynku wśród pierogów, kapusty i zimnej bryi. W żłobie leży, a my pokotem obok. O co chodzi? Jest okej! /Dla mnie tyle wystarczy. :rozyczka:...

Ciemna noc w jasności (podejście drugie) 1. Nocny autobus kierowca przeciera oczy w trzeszczącym radiu anioł zagadał do pasterzy 2. Pasterka tłum przed kościołem wózek skrzypi w zadymce lulajże lulaj 3. Wieczerza wuj pachnie wódką kieszeń pełna cukierków ciszej aniołki ____________________ Glo.

Kiedyś powrócą siarczyste zimy. Takie, które sięgają głęboko pod ciepłą bieliznę, poszukując tysięcy znaczeń; zazdrosne o gorący oddech, unoszący rytmicznie klatkę piersiową, wymykający się białym obłoczkiem z ust. Jestem ciekawa, która z nich będzie podobna do śmierci; bez skazy, glamour; w płaszcz...

Dzięki jeszcze raz. Wiesz, januszku, to jest tak, że przecież ten talerz napełnia się dopiero z nadejściem Tułacza. My go napełniamy dla niego, ale też i On dla nas. Tomku, dla mnie tak naprawdę nie są ważne pochwały czy dezaprobata pod wierszami. Najwspanialsze jest samo pisanie, poszukiwanie poety...

Dzięki wszystkim.

Januszku, myślę, że lepiej byłoby, abyś pomyślał nad tym, jaka treść została zapisana w wierszu, a nie jaką byś sam chciał do niego wcisnąć.
Ten talerz zazwyczaj bywa pusty (niestety).

Dziękuję, Oremusie.
Znam kogoś, kto jeszcze lepiej posługuje się krótką formą. Ja dopiero stawiam pierwsze kroki.

Wesołych Świąt.

Ciemna noc w jasności

1. Stajenka

Ciche kwilenie
miesza się z krzykiem jagniąt;
noc ściele słomę.

2. Mędrcy ze Wschodu

Zwierzętom brak tchu,
w oczach światło i piasek.
Gwiazdo, litości!

3. Dom

W pustym talerzu
odbija się blask świeczki.
Zdążysz, tułaczu?



___________________
Glo.

Mario, błagam...

Wiesz, Janie, nie wszyscy dorastają swoim pisaniem do Twojego poziomu, ale nie widzę nic złego w wierszowanym komentarzu, nawet nieporadnym, nic aż tak zdrożnego, aby odpowiadać arogancko. No please... I za dużo masz "cieni". W pierwszym wersie utworu można szukać, moim skromnym zdaniem, innego obra...

W zeszłym roku najlepsze teksty (z nadesłanych) zostały praktycznie niezauważone (żeby nie powiedzieć dosadniej). Ubolewanie nad brakiem nowatorstwa, w kontekście konkursu poetyckiego lekko mnie śmieszy, ponieważ nie od dziś wiadomo, ze nowatorstwo się nie sprzedaje. Zawsze "to nie to", w zetknięciu...