W związku z Dniami Literatury Dziecięcej, obchodzonymi aktualnie na portalu „Ósme piętro”, pragnę Wam zaprezentować pewną książkę dla dzieci, która jest raczej mało znana, natomiast ja osobiście uważam ją za niezwykłą i wartą polecenia. Chodzi o „Baśnie” Jerzego Afanasjewa, które w tym roku wznowiło...

Gratuluję wiersza. Jest przepiękny.


Glo.

Rzeczywiście jestem autorką zacytowanej przez Januszka tzw. "złotej myśli", do której nawiązał w komentarzu. Myślę, że piękno nas uszlachetnia. Dzieląc się z innymi pięknem, możemy zmienić świat na lepsze, jednocześnie zachowując owo światełko we własnym wnętrzu. Chyba to chciał powiedzieć Januszek....

Gelsomino, każdy Autor czasem przechodzi przez etap rozczarowania własnym pisaniem. To właśnie jest szansa na pozytywny przełom, nieraz - jakby punkt zwrotny w poetyckich przemyśleniach. Może doszłaś do momentu, w którym pragnie się jakiejś konkretnej zmiany? Na pewno znajdziesz odpowiedź, w jakim k...

Tomasz Kowalczyk pisze:Kusi mnie coraz bardziej rym.

Pisz i rymuj. To naprawdę uskrzydlające doświadczenie, gdy zaczynasz czuć, że słowa Ci są posłuszne.

Ja - bez elaboratów o metryce - i tak broniłabym aspektu rytmicznego wiersza. Wystarczy mi, że utwór nie jest sylabotonikiem - ale to nie jest akurat przestępstwo poetyckie najwyższego kalibru. Tego bym się nie czepiała. Natomiast: zagadam do ciebie zwyczajnym spojrzeniem kilka słów o deszczu który ...

Dłonie śmiało wędrują pod szyfon sukienki, by gwiazd szukać po sadach, na cienkiej koszulce wyszywanych cynobrem, fioletem, turkusem. Pokaż, miła, te cuda. Schyl głowę. Ulegnij. W przesileniach zimowych i letnich na przemian, palce ustom podawaj, wciąż ciepłe przed zmrokiem. Wyplącz słodki ciąg dals...

i rąk Ci było ciągle mało bo prowadziłaś jeszcze dziecko co za spódnicę Cię szarpało chcąc się pobawić choćby świeczką a teraz ja tę samą drogę przemierzam by odwiedzić Ciebie spóźnioną różę z sobą niosę gałązki jodły chryzantemę Dobry fragment. Wzruszające zestawienie przeszłości z teraźniejszości...

Tomasz Kowalczyk pisze:dwóch słabszych fragmentów w pierwszej i trzeciej cząstce.

Zdradzisz, które to?

Ale cieszę się, że ogólnie się spodobało. Piękną mieliśmy w tym roku jesień.

Czy miałaś na myśli wiersz "My, z drugiej połowy XX wieku"? Druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej. W pierwszej jest jakoś drętwo, jak dla mnie; początek wręcz odrzuca patosem i takim ni-to-refleksyjnym, ni-to-dydaktycznym smrodkiem. Ale myśl o wskazówkach zegarów, które dla każdego z nas bieg...

Gelsomina pisze:nie zapomnij o nakreślonym
przez ptaki uśmiechu słonecznika

To może być zalążek wiersza, ale poprowadzonego zupełnie inaczej i w innym kierunku.

Cała reszta jest pensjonarska.

Pozdrawiam,


Glo.

pomocnik śmierci To jest - według mnie - niepotrzebne. Element auto-interpretacji. emocje i kłótnie poczekają Dosłowne. Te "emocje i kłótnie" dość pospolicie wypadły, jak z poradnika do terapii małżeńskiej. Pomyślałabym, żeby zastąpić je jednak jakimś obrazem, bez nazywania wprost. Świetny tytuł. C...

misza pisze:Ostatnia stacja. Ekspres zaraz zniknie
w mroku za miastem, gdzie przepływa rzeka.
Gasną światełka, choć słychać z daleka,
jak pociąg jedzie po moście na Styksie.

Wspaniałe przenikanie się światów.

Jak zawsze, miszko, przeczytałam - z podziwem i (pozytywną) zazdrością.


Elfica.

Obce miasto prowadzi w przeczucia po bliznach; słońce gniazda rozwija, uwalnia z nich słowa, a na liściach żyłkami czerwieni się słodycz, a przypadek pochyla, przybliża ramiona. Nie zapomnę; choć mgła tę gorączkę ostudzi, chcę. Podążać za nurtem w nieznane zmyślenia, wraz z powodzią dosięgać okienni...

Piękny.