Utwór najwyższych lotów. Nie znajduję wystarczających słów uznania.

Dawno nie czytałam takiej wspaniałej poezji.

Wzruszający. Zasługuje przynajmniej na Nobla!

Prześliczny. Chłonę całym sercem.
Buziam.

Mniamuśny tekst.

W rzeczy samej, wcześniej nie zauważyłam, jaki to cudowny i piękny wiersz!

Strumień, który bierze swoją nazwę od koloru oczu, zawsze jest czysty. Przecieka przez niepamięć, aby dotrzeć do skażonych jąder, pod ziemią. Obmywa cmentarne aleje, miasta-widma, nieczynne bunkry. Rozgałęzia się na tysiące ostrych dźwięków w nienazwanej tonacji. Za mało dla niego realnego świata, w...

Niezły wiersz.

Pointa jest bardzo dobra, zapowiada odwrócenie biegu wydarzeń. Pozostawia czytelnika z jego własnymi domysłami i lekkim niepokojem.

Pozdr.

niczym pająki Zdecydowanie unikaj narzędnikowania! A niektórzy krytycy napiszą - unikaj porównań... I bądź tu, Autorze, mądry. Narzędnikowanie ostatnio jest modne. Chociaż - podobnie jak w przypadku dopełniaczówek - potrafi wywieść na manowce i stwarzać wrażenie "przepoetyzowania". Wydaje mi się je...

Edward Skwarcan pisze:pożegnalne żegnaj dla „Matki”

Masło maślane bym jednak zmieniła.

I dwukrotne "krwawienie".

Wolę Ciebie jednak w innych odsłonach. Pisanie wierszy "ku czci i chwale" tak, aby nie popaść w sztuczną podniosłość - jest bardzo trudne.

Pozdr.

racje spływają kroplami rozbijają skałę na pył lub piasek z którego strzeliste kościoły przez witrażowe okna sączą światło W moim odczuciu kiepskie wejście. Jakie racje? Skąd spływają? Brakuje osadzenia pierwszego wersu w jakiejś konkretnej czasoprzestrzeni, rozpoczynasz zbyt abstrakcyjnie, znikąd....

Sztampa, sztampa i jeszcze raz sztampa. Ten wiersz nie ma nic ciekawego do powiedzenia.

Pozdr.

Leśmian był zdecydowanie mniej "abstrakcyjny".

Jan Stanisław Kiczor pisze:Przynaglam się w kierunku dopełnienia rzeczy
Które w sobie umieszczam, ozdobne wawrzynem
I zanurzam w znikomość której nie śmiem przeczyć,
Gdy w początkach już budzi zalążek przeminięć.

W każdym wersie masz "w"...

Interpunkcja kuleje (pozjadałeś przecinki).

Przynaglam się w kierunku dopełnienia rzeczy Które w sobie umieszczam, ozdobne wawrzynem I zanurzam w znikomość której nie śmiem przeczyć, Mam w sobie przepych zdarzeń, lecz także granicę Przed którą stokrotnieje niezdobyte słowo I czasem rozpoznaję ogrom zapożyczeń, W których wciąż tkwi bezradność...