Forum literackie Ogród Ciszy

Cicho sza!
Z mgieł kudłatych wrzesień tka scenerie,
pląsa wiatr;
zaraz świerki zaczną snuć gawędę.
Wieczór już
stroi niebo w chmury łososiowe.
Pośród pól
szczodrą ręką chłód rozsiewa rosę.
Pędząc w czerń
nasze śmiechy marzną unisono.
Mrok przez sen
za miłością zatrzaskuje okno.
Nie wiem, jak
dla szaleństwa nowych znaczeń szukać.
Czyżby las
tę opowieść zmyślił i wyszumiał?

...
4 września 2011 r.

____________________
Glo.