Kocham lato

[fryzjerka]

Gdyby ktoś spytał czemu smutna,
chodzę po domu zaziębiona,
bo kocham lato, a nie jesień
i nic mnie do niej nie przekona.

W lecie dzień długi, tyle zdarzeń,
leciutka fruwam jak motylek,
przy ubieraniu się nie zmęczę
bo mam na sobie tylko tyle:

sandałki, szorty, podkoszulek,
wstążkę do włosów i kapelusz,
butelkę wody mineralnej,
i dobrą książkę, jedną z wielu.

Myślami głowy nie zaprzątam,
bo upał męczy mnie co nieco,
stąd trwam w lenistwie, tak mi błogo,
minuty cenne wolno lecą.

Lecz to co dobre, szybko mija,
jesień zagląda już pod okno,
muszę się szybko przyzwyczaić,
że będzie zimno no i mokro.

Stąd przyznam szczerze, żal mi lata,
jesienne dni powieją chłodem,
lecz chcę, czy nie chcę, muszę przyznać,
mają i one swą urodę.

Jest czas by usiąść przy ognisku,
upiec ziemniaki z chrupką skórką,
pospacerować w chłodnym lesie,
zajrzeć krasnalom na podwórko.

Przemyśleć coś, uporządkować,
wkleić pocztówki do albumu,
zaśpiewać dumki, wiersz napisać
i wybrać ciebie spośród tłumu.

<img>