Anafora
: wt 09 sie, 2011
Anafora (środek stylistyczny) (także epanafora, gr. anaphorá ?podniesienie?) ?
lit. celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi: zdań, zwrotek, wersów...
Stosowana jest w poezji i oratorstwie.
Na przykład
Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce! (...)
(Danuta Wawiłow ? "Szybko")
lub
To ja, Kasandra.
A to jest moje miasto pod popiołem,
A to jest moja laska i wstążki prorockie,
A to jest moja głowa pełna wątpliwości.
(Wisława Szymborska ? "Monolog dla Kasandry")
Ten środek stylistyczny szczególnie popularny był w poezji barokowej.
wg: Wikipedii
lit. celowe powtórzenie tego samego słowa lub zwrotu na początku kolejnych segmentów wypowiedzi: zdań, zwrotek, wersów...
Stosowana jest w poezji i oratorstwie.
Na przykład
Szybko, zbudź się, szybko, wstawaj.
Szybko, szybko, stygnie kawa!
Szybko, zęby myj i ręce! (...)
(Danuta Wawiłow ? "Szybko")
lub
To ja, Kasandra.
A to jest moje miasto pod popiołem,
A to jest moja laska i wstążki prorockie,
A to jest moja głowa pełna wątpliwości.
(Wisława Szymborska ? "Monolog dla Kasandry")
Ten środek stylistyczny szczególnie popularny był w poezji barokowej.
wg: Wikipedii