Aluzja brzmieniowa
: wt 09 sie, 2011
Aluzje brzmieniowe do zjawisk językowych, mając charakter stylizacji, stanowią całkiem odrębną sferę zastosowania instrumentacji głoskowej.
Spotyka się je przy naśladowaniu brzmień obcojęzycznych w materiale języka rodzimego nie poprzez wprowadzenie obcych słów i zwrotów, ale jakby przez imitowanie, podrabianie charakterystycznych cech fonicznych danego języka w oderwaniu od konkretnych, istniejących w nim i obciążonych określonymi znaczeniami wyrazów.
Przykład:
Tiewnaja piewunnica
Miłoj mi raduny!
Zwoniestie, zagóristie
Swietoładi struny!
Wjarkoti żurczałowo,
Wjunica płaczewna,
Grustiwie piczałowo
Tiewnaja słopiewna!
(J. Tuwim - O mowie rosyjskiej)
Do tej sfery zjawisk należą wszelkie rodzaje stylizacji brzmieniowych: archaicznych, gwarowych, żargonowych itp., polegające na tworzeniu słów nowych bądź przekształcaniu istniejących, zgodnie z przyjętymi wyobrażeniami o fonicznych właściwościach naśladowanego stylu.
Wg: Zarys Teorii Literatury
Spotyka się je przy naśladowaniu brzmień obcojęzycznych w materiale języka rodzimego nie poprzez wprowadzenie obcych słów i zwrotów, ale jakby przez imitowanie, podrabianie charakterystycznych cech fonicznych danego języka w oderwaniu od konkretnych, istniejących w nim i obciążonych określonymi znaczeniami wyrazów.
Przykład:
Tiewnaja piewunnica
Miłoj mi raduny!
Zwoniestie, zagóristie
Swietoładi struny!
Wjarkoti żurczałowo,
Wjunica płaczewna,
Grustiwie piczałowo
Tiewnaja słopiewna!
(J. Tuwim - O mowie rosyjskiej)
Do tej sfery zjawisk należą wszelkie rodzaje stylizacji brzmieniowych: archaicznych, gwarowych, żargonowych itp., polegające na tworzeniu słów nowych bądź przekształcaniu istniejących, zgodnie z przyjętymi wyobrażeniami o fonicznych właściwościach naśladowanego stylu.
Wg: Zarys Teorii Literatury