Nawałnica obcych

[Irena]

wyciągała ręce
a one do niej lgnęły
ściągała je wzrokiem
czyniąc rozgadany tłum

czasem włączała się
bezgłośnie do rozmowy
by jej nie zakrzyczały
nie zaczęły rządzić wbrew woli

ludzie przychodzili i odchodzili
a ona zostawała samotna
z monstrualnym hałasem wewnątrz

może czas otworzyć furtkę
niech wyjdą
niech w niej nie krzyczą

niech będzie cisza
przecięta brzegiem spuchniętych powiek

[Maria]

Ireno - to jak wstęp do powieści o paranormalnych zjawiskach.

[ Dodano: Wto 28 Sty, 2014 ]
ale nie umniejsza to wierszowi, wręcz jakby każe czekać za cdn. :-)

[Bożena]

zamknięta w sobie kobieta- powiedzielibyśmy wariatka- albo... no właśni Matka Boska-? - tak sobie powędrowałam myślami- jeśli całkiem w innym kierunku niż wiersz- to sory- trochę zagadkowy dla mnie pozdrawiam Irenko :-)

[Lidia]

Połączona ze schizofrenią, depresja. Podobne objawy ma mój stosunkowo młody sąsiad, który zresztą się leczy :szalony: :'(

[Irena]

Była sobie staruszka, która całe życie spędzała wśród ludzi.
Wiedziała: kto z kim...dlaczego...kto wyszedł, kto przyszedł...zawsze miała coś do powiedzenia. Do czasu, kiedy to metodą "na wnuczka", ktoś ją oszukał.
Zakazano kobiecie otwierać drzwi komukolwiek, zabroniono wychodzić na ławeczkę "aby pogadać".
Staruszka latami siedziała sama w mieszkaniu. Wpadał syn z żoną, czasem wnuczek...przynosili coś do zjedzenia i zmykali.
Staruszka zaczęła dziwaczeć. Któregoś dnia uciekając z mieszkania pogubiła obuwie i rozpaczliwie prosiła każdego kogo napotkała : zabierz mnie do siebie, u mnie ściany na mnie krzyczą.
Rodzina nie reagowała na sygnały sasiadów. Do czasu, kiedy znów uciekała krzycząć: za tapczanem leży trup, to pewnie ja...umieram...umieram.
Tym razem staruszkę skierowano do szpitala psychiatrycznego...po miesiącu umarła.
Nie wiem czy jej rodzina ma czyste sumienie...nie wiem...:(

Wspomniałam o tej kobiecie w moim opowiadaniu "Raz...dwa...trzy, teraz ty"...wówczas jeszcze żyła.


Dziękuję za czytanie i słowo u mnie.

[Bożena]

smutna historia- starość sama w sobie jest smutna, a samotna starość tym bardziej

teraz wiersz jest zrozumiały - dziękuję

[LCzerwosz]

Opowieść nie dotyczy tylko tej staruszki, ale niezwykłych stanów psychicznych, własne myśli, wątpliwości, mówimy tez podświadomość, lub zepchnięte, wyparte doznania. Mówi się nawet "głosy", niekiedy się prawie ucieleśniają. O takim wyjaśnieniu pomyślałem.
pozdrowienia
L.

[Irena]

Leszku, masz rację....
Ta moja staruszka była po prostu impulsem do napisania tego wiersza.
Pozdrawiam :-)

[atoja]

Wiersz odbieram podobnie do Leszka...głosy słyszalne czasami zwiastują schizofrenię
pozdrawiam