Stałaś ciemna, przejrzysta, w perłowej poświacie

[Ewa Włodek]

Plus minus nieskończoność. Czerń spleciona z bielą,
która jest widmem ciągłym złamanego światła,
sumą sześciu kolorów, barw mostu, co splata
jeszcze nie rozpoczęte, z tym, co dawno przeszło.

Gdzieś między mantoletem a szarfą żałobną
jest niebo jak ocean i stęskniona pustka,
malachit w barwach życia, a w nim - żywa dusza,
dysk błyszczący nad ziemią i tombak jak złoto.

Duch w równowadze z ciałem pomarańczą płonie.
Krew porodu i kaźni nie różnią się niczym.
Strój pierwszokomunijny. Całun. Co ważniejsze?

Wyniosłe dostojeństwo szaty nazyrejskiej
przenika się z rozpaczą, ustrojoną w kiry.
Wir zaciera kontury. Już nic. Tylko promień.

[Oremus]

Albo płomien...
Przepraszam to miał być żart, choć pod takim tekstem żartować nie wypada. . A wiersz wspaniały, najprzedniejszej formy, choć mówi o sytuacjach i rozterkach znanych.

[Edward Skwarcan]

Gdzieś między mantoletem a szarfą żałobną
jest niebo jak ocean i stęskniona pustka,
malachit w barwach życia, a w nim - żywa dusza,
dysk błyszczący nad ziemią i tombak jak złoto.

Przyznaję się, że nie wiem co powiedzieć.
Są zagadki o których lepiej się nie wypowiadać. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem.

Pozdrawiam

[perełka]

Ewo-piekny!!!!!!!!!!!!

[Leon Gutner]

Po raz drugi z przyjemnością .

Uszanowanie L.G.

[Ewa Włodek]

Albo płomien...

może, u licha, i płomień, zależy, gdzie trafimy (mam poczucie humoru, więc żart mnie nie uraził). No, i ten "płomień" w zestawieniu z "promieniem" mnie zainspirował, więc może cos skrybnę z inspiracji...
I miło mi bardzo, se się spodobał...

Ewa Włodek napisał/a:
Gdzieś między mantoletem a szarfą żałobną
jest niebo jak ocean i stęskniona pustka,
malachit w barwach życia, a w nim - żywa dusza,
dysk błyszczący nad ziemią i tombak jak złoto.

Przyznaję się, że nie wiem co powiedzieć.
Są zagadki o których lepiej się nie wypowiadać. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem.

no popatrz, Ed, a ja byłam pewna, że to takie oczywiste: kolory widma ciągłego światła białego (fiolet, błękit, zieleń i żółć) oraz przypisana im symbolika. I myślę, że dobrze rozumiesz...

Ewo-piekny!!!!!!!!!!!!

och, Gosiu! Dzięki!!!!!

Po raz drugi z przyjemnością

a ja, Leonie, po raz drugi z uśmiechem...


Drodzy Państwo, najpiękniej Wam dziękuję, że wstąpiliście, pobyliście chwilę i podzieliliście się ze mną Swoimi dobrymi, mądrymi refleksjami...
Samo dobre do Was, z uśmiechem...
Ewa

[Maria]

Krew porodu i kaźni nie różnią się niczym.

Ewo - nie różnią się czy nie różni się. Optuję za liczbą pojedynczą, gdyby miało być nie różnią się, to napisałabym krwie.

A całość niczym widzenie we śnie lub opis tego co peelka zobaczyła w transie.

[januszek]

nie rozumiem tytułu i z tego powodu :
stoję ciemny, matowy , [że o perle nie wspomnę]

plus minus nieskończoność

= 0? czy jako mniej więcej?
potem życie od deski do deski:

Strój pierwszokomunijny. Całun.

Gdzieś między mantoletem a szarfą żałobną

Krew porodu i kaźni nie różnią się niczym.

wszystko przy równowadze ducha i ciała?
hmmm.
jeżeli ktoś jest " ... przejrzysty w perłowej poświacie" to z całą pewnością duch [ w nim] zwyciężył nad ciałem [!!!]

PS. zakończyłbym więc myślnikiem ["Już nic. Tylko promień - "]

[abandon]

Ewo - piękny sonet, kupuję go w całości

[Ewa Włodek]

Ewa Włodek napisał/a:
Krew porodu i kaźni nie różnią się niczym.

Ewo - nie różnią się czy nie różni się. Optuję za liczbą pojedynczą, gdyby miało być nie różnią się, to napisałabym krwie.

i tak, i tak, Mario, zależnie od kontekstu. Jedna krew nie różni się od drugiej, a oba rodzaje krwi nie różnią się od siebie. A że wyraz "krew" w zasadzie nie ma liczby mnogiej, więc chyba będzie musiało zostać, jak jest.
Natomiast co do Twojej propozycji: "krwie" - jest to archaiczna, od dawna już nie używana, wersja dopełniacza.
Ale za podpowiedzi - najpiękniej Ci dziękuję...

A całość niczym widzenie we śnie lub opis tego co peelka zobaczyła w transie

i tu trafiłaś prawie w punkt, bo jest to właśnie "opowiedziana" moimi słowami wizja, jaką mi ktoś opisał

życie od deski do deski

w rzeczy samej, Januszku, życie, z tym co w nim dobre, takie sobie i nie całkiem dobre...

["Już nic. Tylko promień - "]

a skoro promień - to już dobrze, nie ważne, czy z myślnikiem, czy - bez...

kupuję go w całości

och, nie musisz kupować, Abandonie, daje Ci go "lekką ręką"...


Kochani Państwo, najpiękniej wam dziękuję za odwiedzinki, za to ze pobyliście chwile i za tyle dobrych, mądrych i konstruktywnych słów...
I moc uśmiechów do Was...
Ewa

[Liliana]

Ewo,
te Twoje sonety takie wysmakowane, pełne barw i stylowego słownictwa, podziwiam

[Hanna L.]

Piszesz malując, Ewo.
Pozdrawiam

[Jan Stanisław Kiczor]

Dzisiaj mam szczęście do dobrych wierszy. Czytanie takowych, to przyjemność. Ich byt na naszym forum, to już duma...

Pozdrawiam.

[Julian]

piękny wiersz taki prawdziwy. Gratuluję

[Ewa Włodek]

Ewo,
te Twoje sonety takie wysmakowane, pełne barw

och, Lili, nie mogę malować pędzlem, to staram się - słowem...

Piszesz malując,

ano, Hanno, ręka za ciężka do wodzenia pędzlem po płótnie, to chociaż piórkiem po papierze...

Dzisiaj mam szczęście do dobrych wierszy

a ja mam szczęście, Janie, do miłych słów, nie tylko dzisiaj...

wiersz taki prawdziwy

witaj, Julianie, miło Cie gościć. Zaglądaj, ile razy uznasz, że warto. A co do Twojego słowa - ano, prawdą jest, że nasze życie to często suma wielu sprzeczności...


Drodzy moi, cudnie Wam dziękuję, że jesteście, że dajecie mi Swój czas, a za dobre, madre, ciepłe słowa - najpiękniej dziękuję...
i moc najlepszego posyłam do Was...
Ewa