Skrzenie planet i rozrusznika

[Hexe]

Anno,
gdy noc rozstawia sztalugi
bledniesz, uwięziona w planetach,
a przecież nie zawsze purpura
przybiera soczyste barwy.

Dlaczego liczysz do trzech?
Życie uczy przegrywać, duma
z czasem zwęża aortę i przedsionki,
mariaż pozostanie obłędem.

świat nie zawsze ma smutne
rysy, pierwsze szalone, chociaż
malarz wydawał się szczęśliwy,
rozum rozkruszył gwiazdy,

czas je pozbierać.

[Maria]

Tak, rozrusznik narzuca pokorę, w pierwszej kolejności wobec samego siebie, a następnie stopniowo wobec wszystkiego co cię otacza. Z ciepłym pozdrowieniem.

[mysia]

Zanim stanie kropka dodałbym: tężeją

[Leon Gutner]

Ciekawe - zaciekawiło nawet mało białego Leona .

Z uszanowaniem L.G.

[niezapominajka]

Pięknie i nastrojowo.

[megi]

Są chwile, kiedy świat się rozpada, dobrze, jeśli uda się go z powrotem poskładać.
Czyta mi się płynniej bez drugiej Anny.

[Hexe]

Pięknie dziękuję za komentarze i biegnę korygować, to i owo :)

POZDRAWIAM

[Ewa Kłobuch]

Zdecydowanie BEZ drugiej Anny:)

[maybe]

Ładnie tutaj :) Zwłaszcza to zbieranie gwiazd w perspektywie, oczarowało. Pozdrawiam

[Hexe]

Ewcia i Maybe dziękuję za komentarze i skorzystam z podpowiedzi :)

[Bożena]

plastyczny obraz -

świat nie zawsze ma smutne
rysy,

- jak najbardziej choć czasem rysy i głębokie bywają- ale zabliźniają się z czasem- podoba mi się wiersz- pozdrawiam

[Hexe]

Dziękuję BOŻENKO za komentarz :)