szuflady

[spirytysta]

Wciąż żyje twoja wiecznie zmartwiona matka,
robi nam kanapki: na wierzch kładzie plasterki
świeżego ogórka, posypuje solą. Za oknem
burczy traktor, bruździ wzgórze, kirkut majaczy.
Między paznokciami gigantycznego trupa dzieci
grają w siatkówkę. Stoją dwa rowery i drewniana
buda – statek piracki.

A ja nic nie poradzę na tabliczkę mnożenia,
i że nie zdasz do następnej klasy. Na obróbkę
skrawaniem, nowe słowa, smak wódki, twarze
zmienione nie do poznania, na ojca też
nic nie poradzę.

Więc będą: twoje cześć, moje dzień dobry, nowa
matka, inne mieszkania, znów pobrużdżona włóka.
Otwarte oczy, pęknie skorupa, założę spodnie i odwiozę
syna do przedszkola. Może sobie zaparzę kawę, z linii
memuaru spadnie linoskoczek. Innym razem
poszukam cię w sieci.

[maybe]

Bardzo ciekawie w Twoich "Szufladach". Zaniepokoił mnie tylko "trup(a) dzieci", tak się kojarzy połączenie tych dwóch słów. Pozdrawiam :)

[Margot]

Bardzo gęsty prawdziwy wiersz. Nie tylko o pamięci. Ta twam asi.

[Leon Gutner]

Ciekawie poczytałem i było to przyjemne czytanie.

Z uszanowaniem L.G.

[księżycowa]

Moim zdaniem po trupa powinien być jednak przecinek, inaczej zdanie się zlewa. Ogólne wrażenie na tak. Przeczytał się. Pozdrawiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Świetny kawał wiersza czytany przeze mnie już kilka razy.

Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Ciekawe poetyckie obrazy, wiele bliskich mi skojarzeń. W moich stronach pozostały zniszczone cmentarze ewangelików i dopiero niedawno postawiono na nich krzyże, wcześniej były tam sale taneczne, place zabaw itp.

Pozdrawiam

[cortessa]

Dobry wiersz, gdyby jeszcze nieco popracować nad finałem.

[spirytysta]

Bardzo dziękuję za lekturę i uwagi:)

[Pranda]

Bardzo mi się spodobał Twój wiersz - oryginalny i spójny. Pozdrawiam