Ostatnia nuta

[Krystyna Morawska]

Ogród był zarośnięty i mroczny.

Drzewa pełne dojrzałych owoców
wzbudzały łagodną zadumę,
gorące powietrze unosiło zapach
moreli i brzoskwiń.

Cisza późnego lata porozkładała cienie.
Patrzymy na siebie długą chwilę.

Oboje wiemy,
że nawet w czerni życie nie ustaje.
Jednak myśl biegnie do straconego dnia,
do chłodu kamienia. Posiane dźwięki
ostrzegały, aby nie odwracać głowy.
Po raz kolejny ulegamy złudzeniu.

Może Robert Frost poda rękę,
podpowie, którą drogę należało wybrać.

Odszukam tamto miejsce.

[Leon Gutner]

Jak zawsze pięknie a najpiękniej tym razem w drugiej części wiersza.

Z przyjemnością L.G.

[Krystyna Morawska]

Dziękuję Leonie - tak, dużo tu smutku, ale i łagodności dnia wczorajszego.

[maybe]

Smutek w wierszach Wilgi też jest piękny. Widzę ten ogród...

[cortessa]

Czuję i widzę obrazy naszkicowane w Twoim wierszu. Piękny utwór!

[lilo]

Pięknie, nostalgicznie

[Pranda]

Piękny wiersz! pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Ostatnio w mojej szklanej kuli ciągle pada śnieg. Dziękuję maybe, cortesso, lilo, Prando za ciepłe tchnienie.

[Dorota Chołody]

Już pierwszy wers swoją melodią nasunął mi skojarzenie z wierszem Roberta Frosta („Droga nie wybrana” – jeden z moich ulubionych zresztą), którego postać przywołujesz pod koniec.

Jednak Twojego wiersza nie kupuję – sam nastrój to dla mnie za mało; metaforyka i obrazy są zbyt oczywiste.

Spójrz też na ten fragment i podkreślone słowa – chyba niezamierzony ten rym?

że nawet w czerni, życie wciąż trwa.
Jednak myśl biegnie do straconego dnia,

I na koniec – interpunkcja trochę szwankuje.

Pozdrawiam serdecznie.

_

[Krystyna Morawska]

Tak, skupiłam się na prostej metaforyce i jasnym obrazie. Resztę poprawiłam, dziękuję za podpowiedź w kwestii rymu .

[Liliana]

Piękny obraz, wilgo, choć przepojony smutkiem.

[Vesper]

Widzę, że nie tylko mnie późne lato nastraja melancholijnie...
Piękny wiersz. Już od pierwszych słów czytelnik ulega pokusie: nie sposób oprzeć się ogrodowi.
I prawda:

nawet w czerni życie nie ustaje

- czymkolwiek by ona nie była...

Drzewa pełne dojrzałych owoców
napełniały łagodną zadumą,

Razi mnie powtórzenie. Ale skoro nikt nie zwrócił na nie uwagi, może się czepiam...

Wstyd przyznać, ale jestem o wiele mniej oczytana, niż sądziłam, bo nie znam twórczości Frosta. Z pewnością nadrobię tę zaległość.

Uściski, wilgo
Mam nadzieję, że Twoją szklaną kulę przejmie we władanie słońce ❤

[Krystyna Morawska]

Vesper, masz rację. Poprawiłam, ale sama wiesz, że takie drobiazgi umykają. Zawsze z pierwszego czytania najłatwiej wyłowić babole. Potem już się ich nie widzi. Duże dzięki za pomoc.

[korneło]

Oboje wiemy,
nawet w czerni życie nie ustaje,
myśl biegnie do straconego dnia,
po chłód kamienia. Posiane dźwięki

czytam na głos,

a po cichu, wezmę się w końcu, za odpowiedź na pytanie : dlaczego Ezra Pound przez wiele lat nic nie pisał.

[korneło]

dubel mi się trafił, na fiksującym sprzęcie