retorycznie

[Mariola Kruszewska]

którego dnia Bóg stworzył
siłę grawitacji
może gdy rzeźbił kulę z gliny i ognia
a może przed wypuszczeniem z rękawa
dżdżownic słoni i mrówek
by nie pospadały zbyt daleko
od swoich domów

dlaczego uformował tak krótkie dni
jeszcze krótsze lata
błoto schody pod górę
artretyzm i zaćmę
gdyby nie ona zapewne
dostrzeglibyśmy Go w porę

z wiekiem obrastamy w gęste pytania
niby soból w zimowe futro
brak odpowiedzi nie stanowi odpowiedzi
wciąż próbujemy
szkiełkiem i okiem ogarnąć
kosmiczną czasoprzestrzeń daną nam

jak grzechotka dziecku

[Vesper]

Fenomenalny tekst!
Też coraz częściej mam więcej pytań niż odpowiedzi... i faktycznie czuję się jak dziecko z grzechotką w dłoni. A podobno z wiekiem łatwiej zrozumieć, bo niby więcej wiemy...

Czytanie Twoich wierszy to prawdziwa przyjemność

[Leon Gutner]

Przyjemność czytania gwarantowana.
Najbardziej te gęste pytania w które obrastamy z wiekiem.
Jakoś tak mi się spodobało szczególnie.

Z ukłonami L.G.

[Vestka]

O kurczę, zadziwiające jest to, że im jestem starsza tym bardziej podobają mi się białe wiersze...albo te tutaj są coraz lepsze. Wspaniale ujęłaś ten "przeogrom" istnienia w wierszu.

[Tomasz Kowalczyk]

Pisanie wierszy o Bogu, o kwestiach bezpośrednio z nim związanych nie powinno być modlitwą, w której człowiek postawiony jest nisko, Bóg zaś na nieosiągalnym piedestale. Zawsze stroniłem od "wielbiących" wierszy, na rzecz tych wyrażających wątpliwości i zniecierpliwienie postępowaniem Najwyższego.
Jesteśmy ludźmi, nie musimy przypominać sobie i światu, że jesteśmy prochem i pyłem. Ale przecież - jak mówi wieszcz, ja, proch i pył będę z Tobą gadał. I tego się trzymam.
A Twoje wiersze, Mariolu, tak jak ten, wprost uwielbiam.

Pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

Jak świat światem, człowiek zawsze miał ogrom pytań o najistotniejsze dla niego kwestie. Całe życie szuka na nie odpowiedzi. Szczęśliwi ci, którzy je znajdują.
Dziękuję za ciepłe przyjęcie wiersza.

[felicja]

Bardzo obrazowy utwór, zapada w pamięć. Grzechotka to niezwykle użyteczny przedmiot, choć bynajmniej nie niezbędny. Bardzo podoba mi się ten wiersz.

[Krystyna Morawska]

Powoli, ale jednak coś się spełnia. Może nie w pełni i nie zawsze. Mało wiem, już nie zadaję pytań. Dziękuję za wiersz.