swystowy sad

[Beata]

odnaleziona droga prowadziła sama
za ostatnim dachem pod jastrzębie skrzydła
rozczesane myśli porwał w piętrowe chmury
jak duszę Osowieja ukrzyżowaną letnim piorunem

do dziś rozmawia ze świerszczami
pozbawiona prawa ciążenia tylko licho
na szczycie przełęczy łapie skurczem
łydki i serca zamyśla wędrowców
do wewnątrz między zapach rozmarynu

woda w strumieniu bełkocze szczo czuwaty
gorąco przepraszam kamienie pamięć zbyt krótko żyła
porosły mchem uśpione w trawach kapliczki
wymodlony most i brama wprost do sadu Swysta

posiałam oczy między sędziwe śliwy i grusze
język nasiąka słodyczą kawa nie płoszy zieleni
starocerkiewnych aniołów schowanych za uchem
czas ułożył się u nóg szepcze z nami

pryjdy i wselysia w ny i oczysty ny od wsiakija skwerny i spasy,
Błaże duszy nasza.

[Boogie]

Bardzo urokliwy ten sad. Piękny. Pozdrawiam <img>

[Beata]

Może to tylko oczy wyobraźni, ale pewna jestem, że tak tam jest <img> <img>
Dzięki Boogie.

[Maria]

Natrudziłam się czytając, ale kiedy prawdopodobnie zrozumiałam wszystko pozwalam sobie na ocenę - wielka dawka melancholii spleciona z uciekającą historią czyni w wierszu wartość, którą trzeba strzec.

[Irena]

No pięknota....nie mam słów <img>


Serdeczności...........................Ir

[Beata]

Polecam zagubić się w na niebieskim szlaku do Hańczowej, potem odnaleźć i trafić do Swystowego Sadu.
Pięknie dziękuję za komentarze i życzę dobrego dnia <img>

[Liliana]

to piękne jest, Beato! <img>

[Tomasz Kowalczyk]

A jak wygląda Swystowy Sad?

[img]http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9 ... hirekIcWfx[/img]

[img]http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9 ... _hnZBcwV4Q[/img]

Oryginalny wiersz, Beato. Przeczytałem z przyjemnością.
Może trochę jest za dużo przymiotników w pierwszej zwrotce.

Pozdrawiam

Tomek

[Beata]

Droga wiedzie w podobnym krajobrazie Beskidu Niskiego, jak ten, który pokazujesz Tomku.
Pozwolę sobie pokazać Przełęcz Hutniańską i wspomnianego jastrzębia (okolica jest ich pełna). Mostek i tabliczka u wejścia do Swystowego Sadu <img>

[alos]

senna transowa atmosfera
ładne:)

[Jan Stanisław Kiczor]

Piękno okolicy wyzwoliło piękny wiersz :kwiat: <img>

[Beata]

Dzięki Janie Stanisławie, że dojrzałeś piękno. Ufam, że to nie tylko miłe słowa <img>

[Mariola Kruszewska]

To jeszcze nie Bieszczady, ale klimat ten sam, ta sama dziwna tęsknota i żal za Bóg wie czym, który tak dobrze zamknęłaś w wersach.

[Beata]

Zachwycające są nie tylko Bieszczady. Magicznych i pełnych tęsknoty "za Bóg wie czym" miejsc można w Polce odkrywać bez liku.
Dzięki emde za słowo komentarza.

[Mariola Kruszewska]

Racja. Niekiedy sobie myślę, że w takich miejscach, gdzie owo niedefiniowalne cóś człowieka dopada, musiał upaść skrawek Raju. Dlatego taka tęsknica i taki zachwyt.