Skarbiec ( i wersja poprawiona)

[Ewa Włodek]

Moja jesień - bujna i bogata:
z ametystu - astry, z kwarcu - dalie,
z nich kolczyki zrobię, i korale,
pajęczynę w filigran posplatam.

W czarnych bzów onyksy, mchów agaty,
w mgieł porannych mieniące bisiory,
w rdzawy safian liści się ubiorę,
pójdę w szczęściu na spotkanie świata.


* * *

Moja jesień - bujna i bogata:
ametysty - astry, z kwrcu - dalie,
na bzie czarnym - onyksu korale,
pajęczyna w filigran się splata.

Mgła co rano lśniący bisior utka,
złotogłowiem się trawa rozściela,
liście, liście - rdzawy safian, melanż...
moja jesień - szczodra i rozrzutna.

[Maria]

No, no - tylko życzyć powodzenia tak ubranej damie.
Ewo - jesień bujna i bogata, ale szkoda lata. <img>

[skaranie boskie]

Jesień kolorowa,
jesień przebogata...
Niektórym szkoda lata.
A na wiosnę kwiatki rosną

Dlatego wolę zimę bo nikt się jej nie czepia :34r: ;-) <img>

[Jan Stanisław Kiczor]

I cóż, że może jesień bujna i bogata.
Mnie wciąż jest szkoda wiosny... minionego lata... :D

:kwiat: <img>

[Ewa Włodek]

Mario, jesien też ma swoje uroki...
:kwiat:

ja, Skaranie, ze wszystkich pór najbardziej lubię zimę, i nie tylko w górach, więc - obiecuję - będziesz mieć wierszyk i o zimie...Tylko niech Cię Ręka Boska broni, żeby się czepiać...
:D <img>


Moim Najmilszym Gościom pięknościowo dziękuję za odwiedziny, kwiecie, uśmiechy i inne fajności...Mnóstwo serdecznosci posyłam, uśmiechy dołączam...
Ewa

[Tomasz Kowalczyk]

Mnie uderzyły powtórki przyimków:

z ametystu - astry, z kwarcu - dalie,
z nich kolczyki zrobię, i korale,
pajęczynę w filigran posplatam.

W czarnych bzów onyksy, mchów agaty,
w mgieł porannych mieniące bisiory,
w rdzawy safian liści się ubiorę,

Po usunięciu takiego nadmiaru wiersz będzie prezentował się zupełnie inaczej.

Pozdrawiam

Tomek

[Gloinnen]

Ja dla odmiany przyczepię się rytmu (tradycyjnie), bo wiersz nie czyta się płynnie. Nie czuję średniówki.

W pierwszym wersie - naturalnie wypada po 4-tej sylabie.
W drugim i trzecim - po 6-tej.
W czwartym - znów po 4-tej.

W piątym - po 6-tej.
W szóstym - po 4-tej.
W siódmym - po 6-tej.
W ósmym - po 4-tej.

W związku z tym akcentacja się rozjeżdża.

Zgodzę się z Tomkiem, że zbyt dużo w utworze przyimków "w" i "z".

No i zdecydowanie w utworze jest za dużo inwersji, które powoduję, że całość wypada nieco sztucznie: "kolczyki zrobię", "czarnych bzów onyksy", "mchów agaty", "mgieł porannych mieniące bisiory" "w (...)safian liści się ubiorę"...

Zastanowiła metafora "mchów agaty". Mech nijak mi się nie kojarzy z kamieniami szlachetnymi. Jest miękki, puszysty, kosmaty. Cały obraz do mnie nie przemówił.

[quote=""Ewa Włodek""]pójdę w szczęściu na spotkanie świata.[/quote]

Pointa - banalna, aż boli. No nie, proszę... :kwiat: :kwiat:

Glo.

[Liliana]

[quote=""Ewa Włodek""]Moja jesień - bujna i bogata:[/quote]

może moja też taka będzie
po niezbyt wesołym lecie

pozdrawiam, Ewo <img>

[Ewa Włodek]

ooo, Glo, jak zwykle - dzięki, dzięki za uwagę poświęconą tekstowi i podkreślenie byków czerwoną kredką; Uwzględnię, pójdzie do poprawki...
:kwiat: :kwiat: :kwiat:

Najpiękniej Paniom dziękuję, że zechciałyście wstąpić, poczytać i powiedzieć słowko...
Moc serdeczności z uśmiechami posyłam
Ewa

[Mariola Kruszewska]

Mnie również w odbiorze przeszkadza nierówność rytmiczna.

[Fred]

Wszystko fajnie, ale ten filigran zabrzmiał mi komicznie.
Chyba wbrew intencjiom autorki. <img>
Ja bym to zmienił, rozumiesz?
Ty filigranie jeden! <img>

[Ewa Włodek]

ooo, Emde, wiem, wiem...ta moja przypadłość z brakiem rytmu...Ale może się jeszcze poprawię...
:kwiat: :D :piwo:


Ślicznie dziękuję moim Milym Gościom za odwiedziny i dobre słowa...
Pozdrawiam bardzo serdecznie i pełno uśmiechów posyłam...
Ewa
:-)

[Fred]

To sprawa być może bardzo subiektywna. Ja nie muszę mieć racji. Akceptuję filigranowy (filigranowa) jako przymiotnik, ale rzeczownik jakoś mi nie bardzo pasuje.
Brzmi jak wykon, osiąg, ładniak, itd. Może dlatego tak myślę, ze sam filigranowy nie jestem. Wręcz przeciwnie :D

[Ewa Włodek]

ale, Fredzie, ówże przymiotnik: filigranowy - czyli wykonany z filigranu - wywodzi się z rzeczownika właśnie (jak: koronka - koronkowy)...

" filigran - 1. Technika wykonywania przedmiotów z cienkich drucików i ziarn metalowych, łaczonych w misterne desenie, stosowana głównie w złotnictwie. Przedmiot wykonany tą techniką; przykład: Misterny, staroświecki filigran. Zdobić filigranem."

"filigranowy - 1. Będący filigranem - wyrobem jubilerskim; wykonany filigranem - techniką złotniczą; przykład: filigranowy ornament.
2. wykonaniem przypominajacy filigran, ażurowy; przyklad: filigranowe kolumny
3. przenośnie - maly, drobny, delikatny; przykład: filigranowa dziewczynka"
Słownik Języka Polskiego PWN, t.I.; W-wa 1978; str. 586

Tak zacytowałam, dla porądku, bo - jak sądzę - Ty konkrety sobie cenisz, Fredzie, konkrety :-) A nie żeby koniecznie zmienaić Twoje subiektywne przekonanie, Broń Boże :-)
<img> <img>
I nieustanne serdeczności z uśmiechami posyłam...

[Jan Stanisław Kiczor]

A ja chciałbym być filigranowym filigranem i... nie wychodzi :D

:kwiat: <img>