Forum literackie Ogród Ciszy

Tasmana

Tunele wydrążone w zbitym śniegu,
wypełnione niebieskim światłem.

Chłodne powietrze nie wypełniło niczyich płuc.
Obiecuję, że wypełni moje.
Będę mrużył oczy rozglądając się z masywu lodowca.

Przestrzeń wokół, wiatr i świadomość, że jestem sam.

Zajrzę w głąb szczeliny
– ogromna bryła lodu pęka.

Matko... Marku, ja Cię proszę, gdy dojrzysz w tym tunelu światło, choćby było niebieskie, nie podążaj w jego stronę!

Widziałem film na którym widać ten kolor - nieziemsko wprost piękny!

Zdążyłem w pełni zaakceptować, a nawet polubić Twój styl pisania, ale tym razem wiersz jest mi obcy ze względu na tematykę... Zimno, lód, tytanicznie...
[quote=""Marek Radecki""]Tunele wydrążone w zbitym śniegu,
wypełnione niebieskim światłem.[/quote]
Zastanawiałem się, czy zamiast przecinka nie dodać czasownika "są"...

Pozdrawiam

Tomek

<img> Prawda Tomku, to nie jest udany wiersz <img>
Pozdrawiam!

[quote=""Marek Radecki""]:-) Prawda Tomku, to nie jest udany wiersz <img>
[/quote]
Ależ ja miałem na myśli coś innego! Mnie jest obca tematyka wiersza, a nie sposób jej przedstawienia.

Pozdrawiam

Tomek

[quote=""Marek Radecki""]Zajrzę w głąb szczeliny
– ogromna bryła lodu pęka. [/quote]
Czyżby natura poczuła się pokonana i "uległa" peelowi? No tak, pierwsze lody zostały przełamane <img>

Pozdrawiam

Jola

Tomku, jakoś mam brak satysfakcji po tym wierszu <img>
Jolu, Lodowiec Tasmana porusza się z szybkością 5 na dzień - a to największy lodowiec Nowej Zelandii - szczeliny powstają samoistnie, są głębokie i zabójcze dla nieuważnego turysty <img>
Pozdrawiam!