Strona z pamiętnika filozofii

[Marek Olszewski]

[size=99px]spoglądając w zwierciadło zauważyłem że przyszłość nie stanowi odbicia macierzy
______________________ aktualną rzeczywistość obrazuje niemy plan tego co będzie

zrozumiałem to budując domy z klocków

tworząc fundamenty obiektów dążyłem do ich stworzenia
każda próba manewru kończyła się przewidzianym błędem

(operacje wertykalne określone są z góry założonym celem
horyzontalne na prawach wolnej woli
___________ z punktem wyjścia o tych samych współrzędnych co punkt początkowy)

pojąłem że stosunek ruchów poziomych do pionowych w drżących ciałach wariatów
__________________________________________________ daje wynik powyżej jednego
mają więcej woli od niewoli

mimo wniosków pozostaję nadal scenariuszem niedokonanych obrazów
________________________________________których finał oklaskiwałem w przyszłości
sny każdej nocy przygotowują mnie do ułożenia kolejnej warstwy elementów
__________________________________________ tego co zobaczę patrząc w zwierciadło[/size]

[Tomasz Kowalczyk]

[quote=""Marek (Ciućka) Olszewski""]spoglądając w zwierciadło zauważyłem że przyszłość nie stanowi odbicia macierzy
______________________ aktualną rzeczywistość obrazuje niemy plan tego co będzie[/quote]

Czyżby cenzura filozofii?
[- - - - - - Ustawa z dnia 31 lipca 1981 roku o kontroli publikacji i widowisk, artykuł 2, punkt 3 (Dziennik Ustaw nr 20, pozycja 99, zmiany: 1983, Dziennik Ustaw nr 44, pozycja 204)]
Tylko kto to jeszcze pamięta...

Pozdrowienia z ul. Mysiej

Tomek

[Grześ]

Ach Tomaszu Tomaszu piszesz jak sumienie, a Marek miał na mysli tylko podwaliny

[Anonymous]

ciekawy tekst, choć zastanawia mnie rozrzucenie wersów. nie znam twojej twórczości, więc nie wiem czy to maniera czy tylko chwilowe widzi-mi-się. w każdym bądz razie układy wertykalny i horyzontalne skierowały mnie do Pielgrzyma Norwida. mam wrażenie, że jego dopokąd przewija się również w twoim wierszu - tam dopokąd idzie, tu dopokąd patrzę, a w gruncie rzeczy wychodzi na to samo.

[Marek Olszewski]

[quote=""anima""]zastanawia mnie rozrzucenie wersów[/quote]

Wersy są zbyt długie (nie mieszczą się). Musiałem znaleźć rozwiązanie, które nie zakłóciło by ciągów myślowych...

Nie pisałem dotąd w ten sposób - przyznaję, że to eksperyment.

[Anonymous]

a skąd się wzięły takie długie? pamiętam jak kolega napisał ciągiem cały wiersz, tzn. jak prozę, a potem nie wiedział już co z tym zrobić, nie miał serca, żeby pociąć.

[Alicjazz]

Wciągnełu mnie te rozważania o rzeczywistosci nieuchwytnej, nieprzewidywalnej mimo planów jakie dla niej kreślimy, odbieram tekst bardziej na plaszczyźnie t, co się w czasie dzieje z człowiekiem
jeszcze tu wrócę, szczególnie do fragmenu o zniewoleniu umysłu

pozdrawiam

[Marek Olszewski]

[quote=""anima""]a skąd się wzięły takie długie?[/quote]
...a pytaj mnie, a ja ciebie. Nie mam wpływu na myśli, które rodzą się w mojej głowie.

Swoją drogą: czytałaś kiedyś wiersze Ginsberga?

[Anonymous]

jeszcze nie, ale widzę, że muszę dopisać na wolną chwilę. z tego, co widzę na wikipedii to ciekawa postać, choć słowo "anarchia" nieco mnie odstrasza.

[Marek Olszewski]

...był dziwakiem i miał paskudny charakter, ale pisał pięknie.

[Anonymous]

Kaczmarski też podobno nie był najlepszych ojcem, a Sylvia poniekąd dzięki Tedowi w końcu się zabiła, a wszyscy pisali dość pięknie. widać taki urok artystów ;)

[Marek Olszewski]

Rimbaud był małym rozwydrzonym gnojkiem, a pisał tak, że całe pokolenia wielkich artystów uznały go za wzór do naśladowania.
A Sylvia na jednej pierwszych randek niemal odgryzła ucho swojemu facetowi... Taką była bestyjką <img>

[Anonymous]

to musiał być niezłym sknerą, że wolał oddać ucho niż wziąć ją na kolację <img>