Wiersz, który mógł być kobietą

[Roman Sidło]

Przeczytał ją, a raczej tak mu się
zdawało, bo wyrywane strofy owinął
sobie wokół kontekstu
spisanego lewą ręką
na prawej półkuli.

I co z tego, skoro nie zmieścił się
w zgrabnej poetyce jej wiersza. Myślał
naiwnie, że upchnie swe zgłoski
w wąskiej talii jej wersów.

A tu styl nie ten i epoka nie ta.

Tylko ten sam strzępek papieru
z mapy, na której dwa odległe
punkty ślubują wierność
przeciwnym kierunkom.

[Bożena]

ciekawy pomysł- podoba mi się-

co z tego, skoro nie zmieścił się
w zgrabnej poetyce jej wiersza.

- ano właśnie - nie wszystko - przeczytać- :-) pozdrawiam

[Mariola Kruszewska]

Tytuł magnetyczny.

styl nie ten i epoka nie ta

Znaczy - nic z tego nie będzie.

dwa odległe
punkty ślubują wierność
przeciwnym kierunkom.

O, na pewno nie będzie. Może tylko szkoda, że konsekwentnie nie poszedłeś za ciosem i nie spuentowałeś w tej samej metaforze.

[Marcin Sztelak]

Całkiem dobry, ale faktycznie puenta "siada"...

Pozdrawiam.

[semiramida]

Rewelacja:))) semi.

[Artytiusz]

Jednak coś w nim jest jak dla mnie bardzo ciekawy mozna w nim dużo odnalezc

[Ewa Włodek]

ano, fakt, że płeć nadobna i płeć waleczna innymi językami mówią, choć słów pozornie tych samych używają. Kwestia w znaczeniach, jakie im nadają...
:-) :-)
Pozdrawiam...
Ewa