Zawietrzna strona pamięci

[Gloinnen]

Nie wiem, dlaczego zawsze widzę cię
w deszczu, przed deszczem, albo tuż po.
Kilkulatka tropiącego burzę w mokrej
trawie. Dokąd poszłaś, mamo?

Nieustanny brak słońca doskwiera
na dnie pytań. Żeby coś zmienić,
potrzebne nowe kalosze, tym razem
dla dorosłych. Między zielonymi kępami wiechliny
znikają bose stopy.

Do miejsc, gdzie niewprawne oko dostrzega
tylko bezkształtną grę kontrastów,
sprowadzasz ptaki z czterech stron świata.
Słowa już nikogo nie zadziwią, nie urzekną
w poruszonej chłodnym powiewem kałuży.



____________________
Glo.

[januszek]

trudno tu cokolwiek "rzucić na wiatr"

[Julka]

Nieustanny brak słońca doskwiera
na dnie pytań.

Czasem te pytania nigdy się nie kończą,
a czasem dorastają do samo-odpowiedzi.
Pozdrawiam w Nowym roku.

[Liliana]

Nieustanny brak słońca doskwiera
na dnie pytań. Żeby coś zmienić,
potrzebne nowe kalosze, tym razem
dla dorosłych.

smutne pytania dziecka?
czy pytania, dotyczące dziecka, które zadaje sobie dorosła osoba (matka?) i to jej potrzebne są kalosze - w moim odczuciu symbol odwagi/odporności/siły, aby coś zmienić, o coś zawalczyć?

piękny wiersz, Glo,

pozdrawiam serdecznie

[Tomasz Kowalczyk]

Czy wiesz, od kiedy polubiłem Twój poetycki styl?
Od Pentesilei.
Piękny wiersz, Emilko!



Tomek

[Pan M]

Pięknie opisana tęsknota, a za drugą zwrotkę należy ci się kwiat.

[AS]

[Bożena]

Deszcz moczy i zasmuca, ale niewątpliwie też oczyszcza- matka wyczuwa chmury gromadzące się nad głową dziecka- ale czasem z dużej chmury mały deszcz i tego peelce życzę- pozdrawiam