Forum literackie Ogród Ciszy

o takim mrozie pisała Anna dwieście osiemdziesiąt stopni
jeden po drugim przeszłam sama
oczyszczenie od wrzasku do pioruna moja pamięć teraz się wietrzy

zabrakło przy nim człowieka kiedy w grubych murach puchł próg
wpuszczony raz głód nie znika na zawołanie

rozlazły się w szwach słowa prawdy kochaj - siebie samego ciągnie się
za mną swąd słomianych stosów nie szukam pomsty i nie żywię urazy
śmierć prędka jak rtęć połączyła siły tej nocy seriami
szczekały sroki - panny całunne
gotowe pożreć kukułcze pisklę – później
tylko wytrzyj sobie gębę

kiedy ciała coraz mniej potrzeba czułości
w gołębich oczach gnieździ się
pytanie co dalej - palę twoje zwłoki każdego dnia
porannym papierosem wciągnięty w wir
nieuchronnie jesteś niesiony w głąb ziemi

nieuchronnie

Piękny wiersz, porusza do samego rdzenia, szczególnie ostatnia część a ,,panny całunne'' zapamiętam na pewno.
Pozdrawiam

Tak sobie dumam po lekturze, że pamięć można wietrzyć do woli, ale jeśli potrzeba zagnieździ się w oczach, to... wiesz
intrygujący Alu

Hanno - dziękuję bardzo

Perełko - zadumałam się z Tobą
i przypomniałam sobie poetę, który już nie żyje

Pięknie, Alutko! Zawsze z przyjemnością czytam Twoje opowieści.

Pozdrawiam - Tomek

pamięć możemy "przewietrzyć", ale wiadomo, że pewnych "aromatów" wywietrzyć się nie da, choćbyśmy nie wiem, jak chcieli. Przesiąkamy nimi, bo są pamięcią pokoleń, niesiemy tę pamięć w sobie jako schedę po przodkach i przekażemy ją antenatom. A ten słodkawy miazmat "z głębi ziemi" towarzyszy nam zawsze, fizycznie i mentalnie...Zadumałaś mnie...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

ALUTKA pisze:śmierć prędka jak rtęć połączyła siły tej nocy seriami

- dlaczego prędka jak rtęć? a może coś źle czytam?

Bożenko - widziałaś kiedyś rozbity termometr rtęciowy - jak prędko zbiera siły rtęć ?

Alutka

Przeczytalam z zaciekawieniem.
Jest ostry, mimo uzycia slow powszechnych. Musze poszperac w Twoich tekstach, bo ten mi sie podoba.
Kiedys tak sie mowilo "ide sie przewietrzyc"
Nigdy glebiej nad tym nie myslalam, choc wietrzenie ciala i umyslu uprawiam regularnie. To drugie trudniejsze, chyba ze ma sie wprawe adepta jogi.

mam nadzieję, że poszperałaś - biedronko :)

Rozglądam się i oczom nie wierzę:) jakimś cudem przeoczyłem ów wiersz, jak to u Ciebie - świetny! Najpierw myślałem, że wróciłaś z nowymi wierszami, a to remanent?;) Nieważne co, miło Cię widzieć. Razem z moim futrzatym przyjacielem serdeczności ślemy B&B

świetny! świetny, świetny !, La

Przyjemność ponownego czytania.

Niezwykły wiersz, sugestywny, obrazowy. Od dawna pracuję nad "wietrzeniem pamięci", raczej z marnym skutkiem.

Pozdrawiam:)

Tomaszku - jak miło :) pozdrowieństwo na Nowy Rok szczególne

W.Ptaszyku pamięć wietrzeje - wierzaj - pozdrawiam serdecznie