Żenia na dwudziestego pierwszego marca

[misza]

Kwiecień wściekle pączkował i krzewy rozkrzewiał,
pies sąsiadów zostawiał wszędzie kłębki sierści,
gdy Jewgienij się budził i głęboko ziewał,
kiedy nad czujnym uchem banknot zaszeleścił.

Znał ten dźwięk, jakże rzadki w ostatnim kwartale:
suchy lecz zwiastujący ostre polewanie.
Spojrzał i ujrzał Lolę. Nie zdziwił go wcale,
znany widok, a tylko dziwaczny strój na niej.

Cała była w firankach i kwiatkach z bibuły,
na głowę nałożyła kapelusz z ogrodem.
Widać, że wszystkie baby wiosnę już poczuły
i ciągle biedne myślą, iż są wiecznie młode.

Wstawaj Żenia! Cholero! – rzekła poetessa.
Najwyższy czas się ruszyć i słonko powitać!
Musisz się, stary dziadzie, od łoża odessać,
bo czeka nowe życie oraz okowita.

Poczłapał więc do kuchni, a tam towarzystwo:
Erato mocno wcięta i urżnięty Pegaz,
wypili o poranku, do kropelki – wszystko.
Trzeba było za nowym paliwem pobiegać.

Uwinął się jak trzeba, wydał co do joty
na tanie eliksiry i mocarne ciecze,
uszczknięte z renty Loli, świeżutkie sto złotych,
bo utopić Marzannę, najwyższy czas, przecież.

Pegaz biegał w ogródku, Lola do łazienki,
Erato podfruwała cicho pod sufitem,
a Jewgienij sonety smarował od ręki,
bo poczuł we krwi ogień siły niespożytej.

Czysty duch się unosił, kiedy zanurzeni
w czar zbożowej gorzały, w słonecznych promieniach,
nie myśleli o zimnie, ani o jesieni,
bowiem kiedy jest dobrze, nie warto nic zmieniać.

[Maria]

Jestem chyba szczęściarą
bo pierwsze moje oko wita
i się zachwyca tą właśnie parą
już na Przedwiośniu

Ktoś powie żałośnie
kim tu się zachwycać.
Racji mu nie przyznam
Lola i Żenia wraz z Pegazem wiersz wiosenny wyrżną.

[Hexe]

Technicznie - super i treść jakże na czasie.

[Irena]

Czysty duch się unosił, kiedy zanurzeni

w czar zbożowej gorzały, w słonecznych promieniach,

nie myśleli o zimnie, ani o jesieni,

bowiem kiedy jest dobrze, nie warto nic zmieniać.

No ja tam nie wiem czy czysty duch się unosił, raczej za_duch :)...ale jeśli ludziom do szczęścia tylko tyle potrzeba to co sobie mają żałować.
Czytam żywot Żeni zawsze z uśmiecham.


Serdeczności............................................................Ir

[Mariola Kruszewska]

W kwietniu witać pierwszy dzień wiosny? Chyba dobrze polewano...

[Liliana]

Dawno o Żeni nie czytałam, więc z tym większą przyjemnością.

A czy tu nie lepiej brzmiałoby - stary dziadu?

Musisz się, stary dziadzie

Pozdrawiam, Liliana

[Leon Gutner]

Wiele nie powiem bo się już w ten świat Żeni wczytałem na stałe.

Dziękuję autorowi za kolejną porcję przyjemności obcowania z tak świetnym pisaniem .

Uszanowanie L.G.

[misza]

Mario
Tak już jest z Piurnonsensowiczem,
budzi się z letargu na wiosnę

Hexe
Żenia stara się być na czasie (i na "czadzie")

Ireno
Czysty duch się unosi w domostwie Jewgienija.
Ów duch (czyli "spiritus") nigdy tam nie wietrzeje

Mariolo
Przecież wiesz, że Piurnonsensowicz
nigdy na sucho

Liliano
Użyłem poprawnej formy, bo nie chcę
cytować. Na przykład: "spieprzaj, dziadu"

Leonie
Żenia zakończył sen zimowy,
Lola wytrzepała swoje sukniska z naftaliny,
Pegaz podkuty, a Erato - wlana.
Nastał czas wiosny

[Fred]

Mocne to "wiosenne przesilenie".

[misza]

Piurnonsewiczowskie

[andreas]

Tylko cmoknę!!!
Pozdrowionka i cieplutkich świąt.

[misza]

I ja pozdrawiam.
Razem z Piurnonsensowiczem

[perełka]

zaczytana, usmiechnieta od ucha do ucha, o
czytelniczka- loki chyli

[Tomasz Kowalczyk]

Z wielką przyjemnością czytam Twoje wiersze.

Pozdrawiam

[misza]

Droga Perełko!
Serdeczne życzenia spokojnych i ciepłych Świąt
od Żeni i Miszy

Tomku
To prawdziwy przywilej
móc przeczytać taki Twój komentarz
pod swoim wierszem.
Z najlepszymi świątecznymi życzeniami