No i co z tego

[Latima]

Wykleja okna kolorowymi ptakami,
wystarczy podmuch, by zerwały się do lotu
i mam w domu prawdziwy cyrk.
Tylko nie wiem, kto zagląda przez szyby.

Nocą rozrzuca wonne płatki po pokojach,
rankiem tworzą karuzelę zapachów,
abym latała jak szczygieł po mieszkaniu.
Tylko oczu nie widzę, co patrzą na kobietę.

Wyliczam i wyliczam, z kwiatów robię kaleki.
Przecież musi mieć usta i jakieś ramiona,
w które mogłabym wpaść, gdy się rozpędzę,
ale on pewnie czeka na zarazę w mieście,

jakby nie wiedział , że pisarze kłamią.

[Oremus]

Raz odesłany do jasnej... zarazy nie wróci, póki jej nie znajdzie.
Serdecznie pozdrawiam

[Mariusz]

Dziękuję Latimo za kilka chwil zastanowienia, zatrzymał i wciągnął do środka. Pozdrawiam serdecznie

[Dorota Chołody]

W kolejnym czytaniu ten wers mnie zatrzymał:

Wyliczam i wyliczam, z kwiatów robię kaleki.

Pozdrawiam

_

[Mirek]

lekuchno jak fruwanie piórka

[Tomasz Kowalczyk]

Piękny wiersz, Latimo!

[Latima]

dmc.....też mnie zatrzymuje, ale fajnie brzmi ( na marginesie - sprawdziłam i jest równoległy z kalecy).
Cieszę się, że umiem pisać" lekuchno" , bo to tak pogoda mnie nastraja optymistycznie ( w nocy była burza, więc teraz napiszę coś gradowego), dziękuję , La

[Hanna L.]

A gdyby tak zamienić się rolami? Czy to możliwe i na jak długo?
Z przyjemnością.
z pozdrowieniem

[Dorota Chołody]

Zatrzymał mnie ten wers, o którym wspomniałam, czyli zastanowił, bo w ciekawy sposób piszesz o sytuacji znanej. I rzeczywiście fajnie brzmi .
A poza tym za każdym razem, kiedy czytam ten wiersz, co innego mnie uderza - pozytywnie wyłącznie
Pozdrawiam

_