Za drzwiami

[neuroleptyk]

Za drzwiami
w wyliniałym jak łuszczyk cichym parku na wzgórzu
gdzie powietrze ma zapach stęchłych kaplic kościelnych
stoi lichy przytułek tam życiowe podróże
toczą w sporej gromadzie życiem zatruci wierni

dzień zaczyna się płaczem wśród rechotów tetrycznych
starsi ryczą bo nie chcą śmierci zaglądać w oczy
idą z nimi szaleńcy na jarmarczne potyczki
błądząc z kpiną w suficie dzikim wzrokiem proroczym

gruba Wanda kurwuje mieląc zapałką w zębach
patrzy w okno gdzie co dnia widzi zawsze to samo
przeszło dziesięć lat drażni ją ta aura nikczemna
bręczy mantrę prostacką klnąc na Niepokalaną

obok chuda jak Jezus tuż po ściągnięciu z krzyża
małomówna Iwonka się wałęsa po ścianach
Stach komornik z demencją wciąż Iwonce ubliża
a od nocy linczuje się przed Bogiem do rana

a tuż pod krucyfiksem grupa bladych stulatków
drżąc w milczeniu odmawia po raz setny różaniec
katolickie szaleńczo senne modły w półświatku
zapomnianych skazańców na ponure zesłanie

gasną w nocy a rano już ich nikt nie pamięta
tak jak nikt nie pamiętał nigdy skąd kiedyś przyszli
może kiedyś przywiała ich wichura tajemna
albo nikt ich nie przywiał oni to tylko myśli

[Bożena]

Mroczny- starość w domu starców- brr- u mnie wiersz wywołał ciarki- trochę zbyt opisowy, pozdrawiam.

[maybe]

Mroczna treść, ponury temat. Pozdrawiam :)

[Leon Gutner]

Ponury temat ale istotny i ciekawy godny poruszenia .
Mam niestety na nieszczęście dla tematu wrażenie przegadania wiersza i nie mogę się go pozbyć .
Zajrzałem z ciekawością .

Ukłony L.G.

[Jan Stanisław Kiczor]

Ktoś napisał: "zbyt opisowy", ktoś dodał "przegadany", ja powiem - mało prawdziwy. A znam z autopsji parę takich domów z powodów rodzinnych. Nie słyszy się "kurwiących", raczej nie ma wrzasków płaczu czy temu podobnych. Raczej panuje cisza przerywana szuraniem kapci,
Opis z wiersza bardziej do więziennego "obyczaju" pasuje.
Ale, może jest i tak gdzieś. Choć na mnie zawsze wrażenie robi owa cisza, snujące się bez celu postacie, wyglądanie przez okno - jak oczekiwanie kogoś, kto i tak nie przyjdzie.

[neuroleptyk]

Ponury i mroczny, bo i takie nastroje występują na świecie. Nie wiem jak jest w domach starców, bo tam nie bywam, choć z pewnością Panie Janie są miejsca, gdzie cisza wyraża więcej niż tysiąc słów. Wiersz to bardziej ponura gra wyobraźni niż oddanie doświadczeń. Co do przegadania Panie Leonie to zgadzam się, jest trochę przydługawy, ale nie chciałem się pozbywać żadnej ze zwrotek. Dziękuję wszystkim Państwu za opinie. Pozdrawiam!

[Tomasz Kowalczyk]

Na pierwszy rzut oka rzuca mi się sztuczny i wymuszony dobór słów, które świadczą o braku należytej elokwencji. Bogactwo leksykalne zdobywa się z czasem. I drugi błąd potwierdzający moją tezę, jakim jest łamanie prawidłowego szyku. Dlaczego? Ano dlatego, żeby zgadzały się szczątki rytmu, żeby wypchnąć na koniec wersu wyraz rymujący się...
Warto skrócić tekst, przecież poszczególne tematy powtarzają się.
A co by Autor powiedział, gdyby usunąć tytuł i kilka wyrażeń na początku wiersza, które świadczą, że o dom starców idzie? Byłaby większa zabawa podczas czytania, większe skupienie, a tak to wszystko podane na tacy...

Pozdrawiam

[neuroleptyk]

Panie Tomaszu, wiele prawdy po analizie dopatruję się w Pańskich uwagach. Wrzucam wiersz po poprawkach. Jeśli chodzi o tytuł to i ja wcześniej doszedłem do wniosku, że należy go zmienić. Pani Magdzie dziękuję za inspirację do nowego tytułu. Dziękuję i pozdrawiam!