para parasoli

[Mariola Kruszewska]

w kawiarnianym zakamarku
wczepione pazurami w kaloryfer
zwisają
dwa nietoperze

automatycznie zapięte pod szyję
grzeją mokre skrzydła

po spiczastych noskach
kropla goni krople

on-
-nowoczesna konstrukcja z silną sprężynką-
dotyka drewnianym znakiem zapytania
trzykrotnie składaną

daj mi swoją rączkę

[Jolanta Kowalczyk]

W kawiarnianym zaciszu, ukryci przed ciekawskim wzrokiem, toczą się rozmowy.
Ona:
płacze, łzy lecą jej po spiczastym nosku
On:
nieśmiało dotyka jej dłoni,
z propozycją:
daj mi swoją rączkę
schroń się pod moje skrzydła,
nie uciekaj...

Pozdrawiam

Jola

[Mariola Kruszewska]

Skąd tyle wiesz o moich parasolach?

[Abi]

chmury w przelocie
jak pierzaste okulary
chronią przed słańcem

a nietoperze parasoli
z furkotem
okrążają deszcz

zwłaszcza te Twoje parasole - nietoperki, Em

A.

[Irena]

Ja też:
"automatycznie zapięte pod szyję
grzeją mokre skrzydła "...teraz już mokre ( buuu) skrzydła otrzepię...i sprawdzę te sprężyny <img>


Serdecznie ...Ir

[Maria M.]

Wprowadziłaś bajkowy klimat, parasole ożyły, a nawet rozmawiają ze sobą. Wszystko takie realne dzięki twojemu wierszowi. Bardzo mi się podoba:)

[megi]

Ile razy czytam, twój wiersz poprawia mi zawsze humor

Dzisiaj leje u mnie jak z cebra, znowu będą parasole romansować <img>

[tamara]

Jak Ty to robisz Mariolko.wszyscy prawie popadamy w jesienną melancholię, a Ty wyławiasz piękne strony i z takim uśmiechem zapraszasz nas w świat, choć jesienny to jednak tęczowy. I jak się nie uśmiechać????

[Anonymous]

droga mariolu informuję że w spontanicznym geście ukazania szacunku dla poziomu twojej poezji przywaliłem własnie czolem w klawiaturę dokonując destrukcji płotna podczołowego..piszesz magicznie wprowadzasz w świat alternatywny gdzie poetka oczami dziecka zerka na smutny świat dorosłych...w przyplywie ciągłych ludzkich narzekań na pogodę czy to na ulicy czy wbarze czy w autobusie taki oto wiersz jest antidotum :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon: :ukłon:

[Mariola Kruszewska]

Tobi, za ten i za poprzedni Twój komentarz mogę tylko przypalić rumieniec. Wlałeś we mnie wiadro wiary. Dziękuję, choć jak mówiłam już gdzieś - sam pomysł nie jest mój, a Poety stokroć bardziej ode mnie wyczulonego na magiczne obrazki zaklęte w realnym świecie. Ja tylko go podkradłam; kiedyś go za to na pewno przeproszę.
Na guza polecam zimny okład.

[Anonymous]

podkradłaś tzn?

[Mariola Kruszewska]

Siedzieliśmy w kawiarni, nasze parasolki obciekały na grzejniku. On powiedział - zobacz, jak się dotykają rączkami.
Gdyby nie jego spostrzeżenie, nie byłoby tego wiersza.

[Anonymous]

zauważ droga mariolu że to tylkospostrzeżenie, które rozwinęłaś kierując się jak rozumiem już wlasnymi odczuciami..domniemałem że zarys wiersza komopozycje słów wziełas od przyjaciela jednak w twoim przypadku nie ma miejsca na jakiekolwiek podkradanie..czyst inspiracja bodziec do kreacji wiersza...bodziec a kradziez to ewidentna różnica

[Anonymous]

Podoba się. Nastrój spokoju i wyciszenia.
Parasole widzę metaforycznie. Krople przestają być deszczem.Raczej szklącym się w oczach spokojem.
Puenta -w klimacie lekkiej erotyki i uległości z jej strony. Sory jeśli nadinterpretuję, ale tak sobie to zobaczyłem.
Dziękuję.