Forum literackie Ogród Ciszy

mówiłeś

wystarczy na wieczność,
rozłożę na powiekach,
między udami,
aż po blade nadgarstki.

będziesz dokładał,

by przekroczyć ten przeraźliwie 
wysoki próg. dziwiłeś się
za każdym razem
tak samo, kiedy próbowałam
oderwać ciężkie stopy od ziemi.

codzienna walka, 

by przesunąć kawałek ciebie 
w moją stronę

Takie losy dziewczyno, bez względu na pory.

Mario -

Podoba mi się, szczególnie fragment z bladymi nadgarstkami.
z pozdrowieniem

z uwagą i podoba się
serdecznie

Walka między dwojgiem może przybierać bardzo specyficzne formy :) Ładne zakończenie. Pozdrawiam

Ciekawy wiersz!

Pozdrawiam

Walka podmiotu lirycznego z nieufnością drugiej osoby, walka o wpuszczenie do swojego świata i zaufanie. Dobry twór

Końcówka najlepsza, całość na plus.

Tomaszu, Panie M i Megi - dziękuję za chwile z wierszem i komentarze

Haniu, Perełko i Maybe - ślicznie dziękuję za refleksje

Dobry wiersz

Intersujący wiersz...chce się wracać

Małgorzato - dziękuję za chwile z wierszem

W. Ptaszyk - cieszę się, dziękuję

Opisać tak walkę o związek jak mniemam to ciężki kawałek chleba. Tobie się udało. Piękny wiersz wart przeniesienia na górę :)