Forum literackie Ogród Ciszy

A jeśli

Smutne i niepokorne myśli codzienności
Jak ptaki na błękicie sfruwacie w nieznane
A w skołatanej głowie ciężka pustka gości
Tylko echo się miota od ściany do ściany

Kochane moje ptaki niegdyś kolorowe
bez waszych lekkich skrzydeł trudno radość schwytać
trudno się dogadywać z odpowiednim słowem
by jak potok płynęła treść w sercu ukryta

ułożona bezsilność na kojącej bieli
oczy tępo wpatrzone w sklepienie bez wyjścia
i dręczące pytania - czy inni wiedzieli
Jak się z tego wydostać nim cień znajdzie przystań

Jak zdruzgotane serce może śpiewać pieśni
co jak ptak poraniony ledwo się porusza
i tylko wystukuje – a jeśli, a jeśli?
Pewnego dnia ucichnie – ptakiem sfrunie dusza

Trzy pierwsze strofy jak dla Leona wyptaszone z mocnym wskazaniem na trzecią . Czwarta nieco odstaję ale i tak ładnie kończy wiersz .

Z przyjemnością L.G.

Poruszający wiersz. Przeczytałam z zadumą

i taką Julkę chętnie czytam

W. Ptaszyk pisze:Poruszający wiersz. Przeczytałam z zadumą

Bardzo dziękuję, to tylko życie.

perełka pisze:i taką Julkę chętnie czytam

perelko kochana, ale wiesz, że tego typu wiersze nie wszyscy lubią.

Jednak warto przekazać to co się dusi w sercu, żeby było lżej.

Bardzo dziękuję za miłe słowo.

W. Ptaszyk pisze:Poruszający wiersz. Przeczytałam z zadumą

Leo
dziękuję bardzo, jesteś zawsze z oceną, złą czy dobrą, ale to miłe.

smutne wersy Julko, jednak wiersz godny uwagi
zatrzymał refleksyjnie na dłużej

Piękny wiersz Halinko. Przeczytałam ze wzruszeniem.

Dziękuję wszystkim

Z przyjemnością poczytałam