Janowi
: pn 19 lut, 2018
Ten wiersz wkleiłam jako komentarz pod wierszem Jana z czerwca 2016 "Defragmentacja". Miał być odpowiedzią na pytania Jana zawarte w Jego tekście. Miałam wtedy przestój w pisaniu wierszy, a ten utworzył się niemalże sam. Pozwoliłam sobie wkleić go teraz. Jan zawsze tu będzie.
Woła cisza, a tejże nie zagłuszą deszcze –
zmyją myśli wątpliwe, spłuczą zapytania.
Wiatr i słońce wysuszą niepotrzebną resztę.
Jesteś wierszem i prozą, sumą łask i zmagań.
A że pytasz kim jesteś, to przecież i dobrze.
Zapomniałeś, jak wszyscy myślący zbyt wiele.
Możesz pomóc pamięci gdy cicho usiądziesz,
zamkniesz oczy, odpędzisz natrętne refleksje.
Niech twój umysł wędruje swobodnie gdzie zechce,
nie zabraniaj, myśleniem nie wyznaczaj granic.
Bez rozważań niech błądzi w zupełnym bezkresie –
autentyczny przez chwilę, bo nieskrępowany.
Pewnie taką odpowiedź przekazać ci zechce:
jesteś cząstką wszystkiego i wszystkim w cząsteczce.
Woła cisza, a tejże nie zagłuszą deszcze –
zmyją myśli wątpliwe, spłuczą zapytania.
Wiatr i słońce wysuszą niepotrzebną resztę.
Jesteś wierszem i prozą, sumą łask i zmagań.
A że pytasz kim jesteś, to przecież i dobrze.
Zapomniałeś, jak wszyscy myślący zbyt wiele.
Możesz pomóc pamięci gdy cicho usiądziesz,
zamkniesz oczy, odpędzisz natrętne refleksje.
Niech twój umysł wędruje swobodnie gdzie zechce,
nie zabraniaj, myśleniem nie wyznaczaj granic.
Bez rozważań niech błądzi w zupełnym bezkresie –
autentyczny przez chwilę, bo nieskrępowany.
Pewnie taką odpowiedź przekazać ci zechce:
jesteś cząstką wszystkiego i wszystkim w cząsteczce.
