Forum literackie Ogród Ciszy

zawsze w tych stronach
czuję obecność przodków

ciężar kamiennych żaren
ból krzyża w cieniu
starożytnych kurhanów

pierzaste chmury unoszą
gęś ze snu prababci Wiktorii

biały puch zamyka oczy
przedwcześnie zmarłym dzieciom
nie pozwala zbłądzić we mgle

porosłe trawą szyny
i zardzewiały most kierują
myśli na boczny tor

pamięć wraca do mogił

Piękny wiersz, Wiesiu. Dobrze jest mieć gdzie wracać.

Piękny!

Wiersz przywołuje konkrety - miejsca, przedmioty, czynności. Są takimi haczykami, które zatrzymują na dłużej. Pozwalają na zbudowanie klimatu. Idziesz, Wiesiu, przez dawniejsze po niedawne (w pewnym sensie).
Pozdrawiam

_

W. Ptaszyk pisze:biały puch zamyka oczy
przedwcześnie zmarłym dzieciom
nie pozwala zbłądzić we mgle

Zwłaszcza ta strofa wzrusza. Całość prosta i piękna

Liliano, Oremusie, Dorotko, Maybe - bardzo dziękuję za chwilę z wierszem, i za życzliwość

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie

Pewnie się powtórzę, ale lubię klimat Twoich wierszy

W. Ptaszyk pisze:ciężar kamiennych żaren

ból krzyża w cieniu

starożytnych kurhanów

W. Ptaszyk pisze:porosłe trawą szyny

i zardzewiały most kierują

myśli na boczny tor

te fragmenty najbardziej do mnie przemówiły

pamięć jak embrion

Lilo - pewnie się powtórzę, dziękuję za czytanie

Megi - dziękuję , dla mnie te fragmenty też są ważne

Mysiu- trochę tak, od tego wszystko się zaczyna i kończy

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie

Przepiękny! Brawo!

Ewo - bardzo dziękuję

Mówią, że pamięć jest wieczna, niech tak zostanie. Ładny wiersz . :)

W jakiś sposób koresponduje z Górną Wetliną... Urokliwy obrazek, serdeczności

Klimatyczny, piękny- wciąż wracamy do korzeni choćby w wierszach- cóż czas robi swoje i tamte miejsca teraz już są inne- lecz w naszej pamięci żyją jak dawniej pozdrawiam