Forum literackie Ogród Ciszy

Ballada o Zbłąkanej Duszy
Wiosną przybywa wcielona w ptaki
dusza co błąka się po przestrzeniach
błądzi samotnie nie może trafić
co krok to postać chciałaby zmieniać

wczoraj wplątana w bzu białe kwiaty
dzisiaj gdy uschnąć przyszła im pora
leci już dalej goniąc wciąż za czymś
z bezcielesnością chce się uporać

bywa motylem w pąkach jabłoni
lisem przy drodze w świetle księżyca
trzmielem którego wzrok nie dogonił
żubrem co w puszczy dziko zaryczał

śpiewem nad głową głosem skowronka
odcieniem żółci w kwiatach rzepaku
ziemią co w burzę deszczem nasiąka
wiatrem co niesie śmiechy dzieciaków

błoną przejrzystą w skrzydle owadzim
mgłą ponad polną drogą do chaty
gwiazdą co nocą w nicość prowadzi
pieśnią melodią dźwiękiem skrzydlatym

snem który przyśni się o północy
deszczem o świcie w liściach czereśni
cieniem co w ciszy po strychu kroczy
niosąc z zaświatów tajemne treści

w wianek wplecionym chabrem przy drodze
szumem topoli zaraz za rogiem
światłem słonecznym co daje bodziec
kiedy już powstać człowiek nie może

iskrą w ognisku ciepłem płomienia
muzyką świerszcza utkwioną w trawie
w echo zaklęta gna po przestrzeniach
w ptaka co z gniazda wyleciał prawie

wszędzie wokoło w każdej postaci
spotkać możemy zbłąkaną duszę
nie chce w niebycie siebie zatracić
więc co dnia widać ją w innej skórze

No pięknie! Energia (dusza) przejawia się we wszystkim co nas otacza. Również w przedmiotach - te obdarzamy własną. Z przyjemnością czytałam :)

Miodek na duszę . Od początku do końca.
Od razu człowiek nabiera wiary w siłę rymowanej .

Z uszanowaniem L.G.

Maybe, dziękuję bardzo za komentarz, dał do myślenia.
Leonie, bardzo dziękuję za miodek komentarz

Jestem pod wrażeniem. :)
Pozdrawiam serdecznie.

PS
Sięgnę po twój utwór przed pójściem spać.

Piękne rymy, wartka opowieść. Wiersz przeczytałem z przyjemnością. Mam jednak pytanie, czy utwór nie lepiej by brzmiał, gdyby był szczuplejszy o dwie, trzy zwrotki?

Pozdrawiam

o tak, zbłąkane dusze przybierają rozmaite postaci
poczytałam i zadumałam się nad...

Pięknie się błąkają dusze w Twoim wierszu.

Panie M, bardzo dziękuję za wizytę i komentarz, mam nadzieję, że zwiedziłeś tej nocy miejsca, które odwiedziła Zbłąkana Dusza w wierszu.
Tomaszu, myślałem o skróceni wiersza i to prawda, że bez krzywdy dla niego byłoby ucięcie kilku zwrotek, a może nawet wyszłoby to na korzyść. Tylko jakoś tak dziwnie, powstał jako całość, w jednym momencie rzec by można i nie chce już chyba tego zmieniać. Bardzo dziękuję za komentarz i opinię.
Perełko, dziękuję bardzo za chwilę zadumy
Megi, dziękuję pięknie za odwiedziny i komentarz