Forum literackie Ogród Ciszy

między kroplówką
a ścianą jest łąka
tam nie nosi kapci

zieleni się i stokroci
rezerwat myśli

kiedy potrzebuje powietrza
odwraca głowę
i znajduje promień

którym otwiera to
co inni stracili

Irena pisze:którym otwiera to
co inni stracili

otwiera nim to
co inni stracili
Tak sobie przeczytałem.

Pozdrawiam

Ostatnie dni mojej mamy tak właśnie wyglądały - podłączona do kroplówki, odwrócona do ściany, w dzielącej ją od niej przestrzeni widziała taki "rezerwat". Nawet uśmiechała się gdzieś tam.
Bardzo obrazowo i subtelnie to ujęłaś, Ireno

Miło było przejść się po tym rezerwacie.
Pozdrawiam ciepło Ireno

Ponownie z zadumą

bardzo ciekawy i mocny wiersz, w trzecim wersie brakuje "się" pozdrawiam

Do zadumy, Irenko.

Sarek pisze:bardzo ciekawy i mocny wiersz, w trzecim wersie brakuje "się" pozdrawiam

Nie, niczego nie brakuje.

między kroplówką
a ścianą jest łąka
tam nie nosi kapci ...tam nie nosi, ONA nie nosi kapci.
Zobacz jak by to wyglądało gdyby zapisać wg Twojej sugestii:
między kroplówką
a ścianą jest łąka
tam /ONA/ nie nosi się kapci
Gdyby na łąkę wchodzili wszyscy to się byłoby potrzebne.
Mam nadzieję, że się zrozumieliśmy

Rezerwat daje nadzieję na świat bez bólu...

Podoba mi się Twój wiersz...

Tomaszu, maybe, Apeliuszu, Wiesławo, Liliano, niezapominajko - miło, że zechcieliście takiego biedaka podłączonego do kabelków i kroplówek odwiedzić, a takie odwiedziny jak stokrotki na łące w rezerwacie peelki

Ireno, "taki biedak" ma często więcej miłości, szacunku do życia i ludzi niż inny człowiek...

Nie potrafię, zabrakło słów, aby skomentować wiersz.
Wybacz Irenko.

Pani wiersze cudownie wyrażają emocje. Czytelnik potrafi się z nimi utożsamić do granic odczuwalności...

Hexe, Cortesso - nie potrafię się wytłumaczyć, ale staram się być zwykle blisko podmiotu lirycznego. Razem z nim przeżywam dramaty i uniesienia, razem z nim umieram i razem z nim kocham...ech, to chyba jakieś zboczenie reporterskie



Serdeczności ślę..........................................Ir