Forum literackie Ogród Ciszy

przeszłość przemyka się
przez geny
wraca znajoma twarz

mówisz inaczej
ale śmiejesz się tak samo

to częste widzimy to co chcemy, lub to, co chcielibyśmy zobaczyć... zdarzyło mi sie kilkakrotnie widzieć moją mamę( po jej śmierci) w przypadkowych kobietach na ulicy...
ale celne spostrzeżenie ( jeśli chodzi o śmiech)- bywa tak charakterystyczny, że choćbyśmy sie ( z wiekiem) nie wiem jak zmienili, on pozostaje taki sam- ciekawa mini Asie

Czasem jest to uśmiech, czasem gest, spojrzenie...
Ważne, aby dobrze się kojarzyło...
Pozdrawiam

przemiłe dziewczyny, ten tekst to trochę taki żart...
i nie mogę powstrzymać się od opowiedzenia pewnej anegdoty o Marku Twainie;
kiedy był już znanym i popularnym pisarzem, został zaproszony na dwór książęcy;
księżna nie grzeszyła urodą, a i książę ładny nie był
natomiast ich córeczka była prześliczna...
Twain nie zastanawiając się ani chwili wypalił: to dziecko przyniósł bocian...

pozdrawiam

Podobieństwa mogą się ujawniać w którymś pokoleniu i zawsze jest to coś szczególnego :) Trafnie.

Piękna miniatura!

Po przeczytaniu wiersza Magdy, Asie? Dobrze wyszło.

Bardzo udana miniaturka ...i temat mi bliski ( z przodkami jestem za pan brat)

dzięki przezacna Wiesławo za miłe słowo;
moi bliscy odeszli dawno temu
i coraz mniej ich pamiętam...